Centrum Stosunków Międzynarodowych

Kolejna "organizacja pozarządowa" uzurpująca sobie prawo do prowadzenia działalności "pozarządowej", przez żadne demokratyczne instancje nie kontrolowana. Działa na prawach fundacji. Dokonuje rzekomych analiz stosunków międzynarodo­wych nie wiadomo na czyj użytek; "analizuje" politykę Polski również nie wiadomo na czyj użytek; upowszechnia wiedzę o tych sprawach - nie wiadomo na czyj użytek i z czyjego upoważnienia.

To "nie wiadomo" staje się zupełnie wiadome jeżeli uwzględnić fakt, iż w pracach owego "Centrum" brali udział tacy globaliści, niszczyciele państw narodowych jak Henry Kissinger, jak Zbigniew Brzeziński - czołowi "trilateraliści", czy również Volc-ker Ruehe² oraz Rudolf Scharpin.

To "nie wiadomo" stanie się jeszcze bardziej wiadome, jeżeli będziemy wiedzieć i pamiętać, że Centrum Stosunków Międzynarodowych jest finansowane przez Funda­cję Batorego, Fundację Konrada Adenauera, przez German Marshall Fund ofthe Unitet States, a także Robet Bosch Stiftung, Koerber-Stiftung i jeszcze inne agendy globalizmu.

Prezesem jest niestrudzony Janusz Reiter, dyrektorem - Kazimierz Wóycicki.

Najskuteczniej "podgląda się" takie nieformalne i niezależne twory poprzez ich dy­gnitarzy. Przyjrzyjmy się więc tej dwójce.

Kazimierz Wóycicki to były redaktor n 252g63c aczelny "Życia Warszawy"³. To również długoletni dyrektor Instytutu Polskiego (antypolskiego) w Dusseldorfie. Wyróżniał się w tej funkcji "bratnią" współpracą z niemieckimi związkami przesiedleńców, wśród których najsłynniejszym i najwytrwalszymjest niemiecki Żyd Herbert Hupka. Dodat­kowo K. Wóycicki szeroko piętnował na gruncie "polskiego" Instytutu w Dusseldorfie rzekomy "polski antysemityzm", co oznacza, że była to działalność jawnie dywersyjna. Wóycicki to także sekretarz Rady Centrum Dziennikarstwa w Warszawie, współdziałający tam z takimi żydolewakami jak pupile "GW" Michał Ogórek i Ernest Skalski, a także inni: Mariusz Walter (TVN), Dorota Zawadowska-Woyciechowska⁷- prezes Radia Zet.

1. Prywatnie - mąż wnuczki Józefa Piłsudskiego.

2. Były minister obrony Niemiec.

3. Dlaczego "Wóycicki" a nie po polsku: "Wójcicki"? Kto go raz widział - ten zrozumie...

Wóycicki, jakby funkcji ciągle było mu mało, to również członek kolegium redakcyjnego katolewackiej "Więzi". To nie wszystko: Wóycicki to członek zwycza­jny Polskiej Rady Ruchu Europejskiego, obok takich członków jak równie niezastąpiony Andrzej Ananicz, Jerzy Bahr², Stefan Bratkowski ("GW"), Iwo Bycze-wski, Bronisław Geremek, Jan Grosfeid, Jerzy Hol-zer³, Aleksander Malachowski (znany z niesamowi­tych obelg rzucanych Kościołowi i polskości) - prezes Polskiego Czerwonego Krzyża (!), Janina Ochojska ("zbliżona" do UW), Józef Oleksy, Krzysztof Piesie-wicz, Stanisław Puzyna (UW), Andrzej Rottermund (dyrektor Zamku Królewskiego), Jacek Saryusz-Wolski (UW), Witold Trzeciakowski⁴ (UW), Edward Wende (bronił żydowskiego oszusta Bagsika), Andrzej Wielo-wieyski (UW), Stanisław Wyganowski - były prezydent Warszawy z nominacji (UW), Krzysztof Zanussi⁵.

Antypolskość "naszego" K. Wóycickiego wystarczająco określa jego "złota" (antypolska) myśl:

(...) społeczeństwo polskie powinno stopnio­wo rezygnować z zasad suwerenności państwo­wej na rzecz struktur integrującej Europy (...) eksponowania swej dumy narodowej, winni kryty­cznie odnosić się do tradycji narodowej i ograni­czać jej rolę w wychowaniu, zwłaszcza w kształtowaniu postaw młodego pokolenia ("Po prostu" 9/1991).

Janusz Reiter, dyrektor Centrum Stosunków Mię­dzynarodowych, to taki sam mutant żydokomuny jak wyżej wymienieni budowniczowie. Jedności europejskiej"⁶.    Karierę rozpoczynał w "GW".

1. No właśnie: Woyciechowska, a nic: Wojciechowska....

2. Żydowski "kombatant" Marca 68, były ambasador w Kijowie, o którym mawiano, że jest żywym "bahromctrcm" nasycenia dyplomacji pracownikami Bezpieki. Zob.: K. Górecki: antypolonizm polskiego MSZ" - cykl artykułów w "Naszej Polsce" od września 1996 r.

3. Jeden z czwórki "historyków", którzy nielegalnie grasowali przez kilka miesięcy w archiwach UB-SB: Holzer, Szechter-Michnik, Ajnenkiel, Kroił.

4. Syn Trzeciakowskiego - Andrzej - pracuje w Fundacji Rockefellera, żona - sekretarzem Generalnym Pcn-Clubu.

5. Powicdziat: "Sądzę, że patriotyzm jest możliwy dopiero wtedy, kiedy człowiek jest kosmopolitą, bo w przeciwnym wypadku jest on podszyty ksenofobią, nienawiścą". ("Panorama", 18 XII 1998).

6. Slogan ze statutu CSM.

Przez kilka lat - ambasador niepolskich spraw w Republice Fe­deralnej Niemiec. Jego nazwisko padnie także wśród członków Klubu Europa.

Piotr Nowina-Konopka: były współpraco­wnik Lecha Wałęsy z okresu Komitetów Oby­watelskich, potem ostro w górę i na zachód:

minister stanu przy "prezydencie" RP Wojcie­chu Jaruzelskim, członek prezydium i członek Rady Krajowej UD/UW, etatowy poseł I, II i III kadencji! Potem (1999) rektor (!) Kolegium Europejskiego z siedzibą w Natolinie.

Centrum Spraw Międzynarodowych - czy­taj - niemieckich, w swym statucie jest tak samo złotouste, jak wiele innych podobnych agentur euro-folksdojczyzmu:

Jednym z podstawowych celów fun­dacji jest wspieranie wszelkich inicjatyw społecznych i politycznych mających na celu przygotowanie Polski do członko­stwa w Unii Europejskiej (...) fundacja wspiera instytucje kulturalne, naukowe

i pedagogiczne, które przyczyniają się do pogłębienia związków Polski z instytucjami europejskimi, pragnie uczestniczyć w budowie wolnego, odpowiedzialnego i sprawiedliwego społeczeństwa.

Same łgarstwa, bo przecież:

- jesteśmy już wolni, więc nie jest nam potrzebna jakaś super-wolność stemplowana sztancą eurogermanizmu;

- "wolne, sprawiedliwe i odpowiedzialne społeczeństwo" już zbudowaliśmy w ciągu ostatnich dziesięciu lat pod światłym przewodnictwem "okrągłostołowej" żydoko-muny czerwono-różowej, po cóż więc budować coś, co jest zbudowane? Jeżeli zaś nie zostało jeszcze zbudowane, to znaczy, że "budowali" nas albo dyletanci, albo wrogowie, mieli bowiem wolną rękę;

- coś nie tak z tą budową "sprawiedliwego społeczeństwa", bo ma być pariasem Euro­py zachodniej, eurokołchozu w światowym handlu.

Najważniejszym powodem budowania "jedności europejskiej", jest rzekomo rów­noprawność w wymianie handlowej. Jeżeli jej nie ma, jest wasalizm o różnych skalach kolonializmu. Oficjalnie przyznał istnienie tej haniebnej nierówności sam sekretarz generalny ONZ - Kofi Annan, który przed konferencją Światowej Organizacji Hand­lu w Seattie (stan Waszyngton)⁷ oznajmił, że taryfy celne nakładane przez kraje najzamożniejsze na towary importowane z krajów rozwijających się - są obecnie czterokrotnie wyższe niż clą zaporowe na towary sprowadzane do nich z krajów wysoko rozwiniętych⁷.

1. Konferencja rozpoczęła się 30 listopada 1999. Tematem była dalsza "liberalizacja" handlu światowego. Z tej okazji odbyły się tam burzliwe demonstracje przeciwko owej "liberalizacji" niszczącej gospodarki krajów "Trzeciego Świata". Jeszcze burzliwiej protestowano (30.1.2000) przeciwko zjazdowi bossów Światowego Forum Ekonomicznego w Davos. Zob. foto.

Zatem pytanie z podwórka polskiego: do której kategorii państw zostaniemy zaliczeni po kolonizacji Polski przez euro-germanizm? Odpowiedź "eurofolksdojczy" spod znaku takich agentur jak Centrum Spraw Międzynarodo­wych jest znana i stała: Nic podobnego! Będziecie równymi partnerami! Same korzyści!

Z euro-milionów słanych na wspieranie takich agentur jak CSM, wydaje się anty­polskie, kłamliwe propagandowe agitki. CSM wydało m. in. książkę Barbary Ociepla.-Niemcy wypędzeni - wróg czy sprzymierzeniec     Wydawca przyznaje otwarcie, że jada z ręki niemieckich "wypędzonych" Publikacja została wydana za pieniądze Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej ze środków Republiki Federalnej².

Autorka tego usłużnego gniotą zręcznie propaguje "krzywdy" "wypędzonych" Niemców, a gdy trzeba pomniejsza agresywność "wypędzonych" w ich krucjacie prze­ciwko zachodnim granicom Polski. Jak przystało na wyrobnicę propagandy niemiec­kiej, autorka nazywa wysiedlonych "wypędzonymi". Jest to historyczne kłamstwo.

Dzięki temu werbalnemu nadużyciu, do "wypędzonych" zalicza dobrowolnych uciekinierów przed nadchodzącą Armią Czerwoną; wysiedlonych na mocy zmowy "Wielkiej Trójki"; wysiedlonych przez powojenne władze "polskie" po 1947 roku, czyli poza decyzją poczdamską "Wielkiej Trójki". Wśród "wypędzonych" pomieściła rów­nież wszystkich tych, którzy wyjechali z Polski po nieformalnych uzgodnieniach Polski z RFN, często "na siłę" podających się za Niemców. W rezultacie przyjęcia przez auto­rkę formuły "wypędzeni", do tego grona zaliczają się również ich potomkowie drugiego i trzeciego pokolenia, gdyż według obowiązującego niemieckiego prawa, status "wy­pędzonych" jest dziedziczny. Po czterdziestu latach armia "wypędzonych" urosła według stanu na 1999 rok do 10,7 min osób, co daje 19 proc. ludności RFN, z czego 6,2 min pochodzi z terenów Polski.

Nikczemnym nadużyciem i obelgą dla milionów wypędzonych Polaków jest taki np. fragment dywagacji Barbary Ociepki:

(...) stosowanie terminu "wypędzony" może nas naprowadzić na problem wspólnoty losu Polaków i Niemców, którzy wbrew własnej woli musieli opuścić strony ojczyste.

Trzeba tej pani przypomnieć, co zresztą chyba zbędne, że kilka milionów Polaków zostało brutalnie wypędzonych przez Niemcy hitlerowskie z pasa ziem zachodnich i północnych, od Śląska poprzez Poznańskie i Gdańskie po Prusy Wschodnie. I to, że dziesiątki tysięcy Polaków zostały tam bestialsko zamordowane w ramach ludobó­jczej eksterminacji. I to, że wspólnik Hitlera - Stalin wymordował około półtora mi­liona Polaków kresowych. Jedno z licznych pytań do takich jak Barbara Ociepka powinno brzmieć: dlaczego Niemcy nie dopominają się - w ramach "pojednania" polsko-niemieckiego, powrotu kilku milionów Polaków wypędzonych z ziem dzisiejszej i przedwojennej Polski, na którą Niemcy napadli razem z żydo-bolszewią Stalina?

1. "Nasz Dziennik", l grudnia 1999.

2. "Nasza Polska" 3 grudnia 1999.

Erika Steinbach, agresywna szefowa owego Bund der Vertriebenen ma gotowe rozwiązanie problemu milionów Polaków wypędzonych ze wschodu. Podczas pobytu w Polsce w listopadzie 1999 roku sugerowała wyraźnie, że sami mamy odebrać to, co nam odebrali sowieci i powrócić na Kresy! Żądania powrotu mamy kierować do Ro­sji. Tak więc "wypędzona" ofiarowuje nam Inflanty imć pana Zagłoby, a przy okazji proponuje straszliwe konflikty z tymi państwami. A może tylko odsłania rąbek tajemni­cy przyszłej Eurazji, kiedy to nie będzie już żadnej Polski, Ukrainy, Białorusi, Litwy, tylko wielka Eurazja po Ural?

Neofaszystowskie oblicze Eriki Steinbach zajaśniało w całej krasie z okazji 55. rocznicy zakończenia wojny. We "Frankfurter Allgemaine Zeitung" z 8 maja 2000 r., w obszernej elukubracji pod tytułem: Okrucieństwo trwało jeszcze po wojnie, Stein­bach wbija do niemieckich głów kolejną dawkę ich "historycznej krzywdy". Owszem, podczas wojny nieustaleni narodowościowo "naziści" popełnili wiele zbrodni - pisze Steinbach, ale po wojnie niewinni Niemcy doznali potwornych cierpień. Gdzie? W Ju­gosławii, Czechosłowacji i -uwaga! - na terenach Odra-Nysa pod panowaniem pol­skim¹ . I dalej: Do 1950 roku -ponad 15 milionów Niemców wypędzono z ich heimatu. Pod nazwą: heimat E. Steinbach rozumie ojczyznę. Tam, gdzie stanęła noga Niemca, zawsze ziemia stawała się ich heimatem. Dlatego też heimatem były wsie Wielkopolski i Pomorza, skąd hitlerowcy przepędziwszy w okrutnych warunkach setki tysięcy Pola­ków, nasiedlili tam swoich. Tym samym tereny te stały się ich heimatem, a późniejsza ich ucieczka przez wojskami sowieckimi, to właśnie te okrutne cierpienia niewinnych Niemców. Skromnie dodajmy, że przesiedlenia i ewakuacje ludności niemieckiej odby­wały się przed nadejściem frontu, z nakazu władz niemieckich lub dobrowolnie - z na­kazu strachu przed odwetem wojsk sowieckich za kilkadziesiąt milionów Rosjan poległych, wymordowanych przez rodaków owych "okrutnie wypędzanych" Niemców. Heimatem były także ziemie Zamojszczyzny, z której bestialsko wysiedlono do obozów koncentracyjnych dziesiątki tysięcy rolników, a ich dzieci zabrano do zniemczenia, na­stępnie nasiedlono tam Niemców z Besarabii.

Federalny Urząd Statystyczny notował rzekomo około 1000 samobójstw Niemców w miejscowości Trzcianka, przerażonych nadciągającą ze wschodu współodpowie­dzialnością za zbrodnie ich rodaków. Ale Erika Steinbach nie obwinia swych rodaków -"nazistów" czyli hitlerowców, za śmierć 80 000 niemieckich mieszkańców Wrocławia, zamienionego przez nich w "Festung Breslau": spadły na nich niezliczone bomby i po­ciski dział sowieckich.

I finał tych historycznych (histerycznych) fałszerstw w wykonaniu szefowej "prze­siedleńców":

Do dziś te idące w miliony przestępstwa przeciw prawom człowie­ka z polowy XX w. są nie naprawione. Potrzeba świadomości i woli na­prawy tych przestępstw ze strony państw, na obszarze panowania których zostały one popełnione.

l. Za: "Myśl Polska" 4 czerwca 2000.

W porządku, zgoda, pani Eriko: potrzeba świadomości i woli. Ale zacznijmy od woli spadkobierców owych tajemniczych "nazistów". Najpierw trzeba ich nazwać kon­kretnie. Ustalić ich narodość. Następnie naprawić niewyobrażalne krzywdy i cier­pienia wyrządzone przez owych "nazistów"-okupantów, na terenach Odra-Nysa pod panowaniem polskim. Ale nie tylko na tych terenach. Na terenach od Odry po Wi­lno, Lwów i dalej jeszcze: w obozach koncentracyjnych położonych na terenach rdzen­nie niemieckich. Zadośćuczynić za niewolniczą pracę setek tysięcy Polaków. Zadośćuczynić za śmierć sześciu milionów Polaków, w tym około dwóch milionów polskich Żydów - ci jednak już odebrali od Niemców ile tylko chcieli - na zadośćuczy­nienie czekają potomkowie Polaków i cały naród. Trzeba wreszcie zadośćuczynić za zniszczenia wojenne szacowane na około 500 miliardów dolarów. Trzeba przyjąć niemiecką współodpowiedzialność za zbrodnie socjalizmu bolszewickiego popełnione na wschodzie i w całej powojennej resztówce Polski; za wysiedlenie i śmierć około półtora milona Kresowiaków; za niewyobrażalną skalę sowieckiej grabieży, wreszcie;

za straszliwy powojenny terror sowiecko-żydowskiej okupacji; za bezlitosną eksploata­cję gospodarczą przez ponad 40 lat; za cywilizacyjny regres Polski i Polaków w stosun­ku do reszty Europy.

To wszystko było bezpośrednim skutkiem wspólnej agresji narodowego socja­lizmu niemieckiego i komunistycznego socjalizmu sowieckiego na Polskę.

Dopiero po tych zadośćuczynieniach, drugie i trzecie pokolenie polskich ofiar niech zasiądzie z drugim i trzecim pokoleniem katów i morderców do ustalania "cierpień" tych ostatnich.

Rocznica kapitulacji Niemiec została przez "Allgemaine Zeitung" "uczczona" ty­lko tym roszczeniowym, bezczelnym festiwalem żądań Eriki Steinbach. Ta wpływowa gazeta tylko w ten sposób "uczciła" kapitulację ich ojców. Wyłącznie pre­tensje - żadnego poczucia winy, żadnej świadomości i woli naprawy tych ludobój­czych przestępstw.

Eurofolksdojcze mają wspólny genotyp polityczny. Taki np. Piotr Żak, były rzecz­nik "Solidarności", rzekomy antykomunista: kiedy wszedł do

"Kne-Sejmu" w ramach dywersyjnego nowotworu pod nazwą AWS, wszystkie swoje wpływy podporządkował realizacji polityki Unii Wolności. Żak kierował bowiem pismem pod wymowną nazwą:

"Bez granic - Grenzenios"⁷. Wydawanie tej niemieckiej agitki finansowało tzw. Sto­warzyszenie Rozwoju Europejskiego Trans Europa oraz Komisja Krajowa (1999) NSZZ "Solidarność", dając na ten cel lokal i wyposażenie redakcji. Pismo posiadało swój niemieckojęzyczny odpowiednik we Frankfurcie na Odrą. Wykładnię programu "Bez granic - Grenzenios" dał niejaki Józef Neuman.

Pytany o swój ą tożsamość odpo­wiedział na łamach "Bez granic": Swojsko czuję się tam, gdzie mi dobrze. W tym sa­mym internacjonalnym duchu wypowiadał się Piotr Żak: jest ważne, by młodzi Polacy budowali Europę bez granic².

1. Nie wiem, czy kieruje nim dotychczas.

2. Kiedy swego czasu zapytano Z. Wrzodaka, co sądzi o P. Żaku odpowiedział aluzyjnie: Powinien zgolić brodę! Dlaczego powinien ją zgolić - wystarczy jeden rzut oka!...