Kompilator nie rozróżnia małych i dużych liter. Etykiety i zmienne pisane małymi i dużymi literami traktowane są tożsamo.
W jednej linii tekstowej może znajdować się tylko jeden rozkaz.
Tekst znajdujący się za średnikiem traktowany jest jako komentarz. Jeżeli dana linia nie zawiera komentarza stosowanie średnika nie jest konieczne.
Etykieta @Name: przy zapisie traktowana jest jak rozkaz. W tej samej linii nie można umieścić kolejnego rozkazu.
Pojemność bufora rozkazów wynosi 64KB
Pojemność bufora zmiennych wynosi 64KB

Struktura zasilania:

Dostępne są dwie linie zasilania:

Linia VCC - główne zasilanie układu. Napięcia od 2,8V do 7,4V prąd do 300mA.

Linia VPP - napięcie programujące od 12V do 28V prąd do 100mA

Struktura dostarczania napięcia VCC
Przetwornica napięcia	-> Dystrybutor	-> Końcówka
VCCSET() - ustawienie napięcia	VCCON - włączenie dystrybutora 141b17b	VCC()podłączenie napięcia do końcówki

Struktura dostarczania napięcia VPP
Przetwornica napięcia	-> Dystrybutor	-> Końcówka
VPPSET() - ustawienie napięcia	VPPON - włączenie dystrybutora 141b17b	VPP()podłączenie napięcia do końcówki

Wszystkie końcówki podstawki pracują w układzie otwartego kolektora. Napięcie doprowadzane jest poprzez rezystory 2K2 z dystrybutora 141b17b PULLUP. Dystrybutor można przełączać na poziom 5V komendą PULLUP5V lub 3V komendą PULLUP3V.

Komendy VCCSET(Parametr), VPPSET(Parametr) używają specyficznego zapisu poziomu napięcia. Poziom zapisywany jest jako liczba 16 bitowa. W zapisie nie ma przecinka.

Np. napięcie 12,75V - zapis 1275,

napięcie 6,00V - zapis 600

System magistral.

Aby uniknąć skomplikowanych procedur ustawiających pojedynczo końcówki adresowe lub danych w układach równoległych system ma możliwość definiowania magistral.

Można zdefiniować dwie magistrale: adresową i danych

Magistrala adresowa.

Definiowana rozkazem

ADRESMASK(numer końcówki adresu bit 0, bit 1, ...)

Do tak zdefiniowanej magistrali uzyskuje się dostęp równoległy pojedynczą komendą.

ADRESOUT(wartość) - wysyła na końcówki magistrali zadaną wartość.

Szerokość magistrali do 24 bitów.

Magistrala adresowa może być jedynie zapisywana.

Magistrala danych.

Definiowana rozkazem

DATAMASK(numer końcówki danych bit 0, bit 1, ...)

Do tak zdefiniowanej magistrali uzyskuje się dostęp równoległy pojedynczą komendą.

DATAOUT(wartość) - wysyła na końcówki magistrali zadaną wartość.

DATAIN(zmienna) - pobiera wartości z końcówek magistrali i zapisuje do zmiennej.

Szerokość magistrali do 16 bitów.

Dostęp do bufora.

System wyposażony jest w dwa bufory pamięci, każdy o pojemności 2MB.

Bufor pierwszy główny nazywany będzie po prosu buforem. Drugi bufor pomocniczy nazywany będzie COMPARE.

Zewnętrznie do bufora użytkownik ma dostęp poprzez edytor hex lub ładowanie plików z dysku.

ISPA daje dostęp do pamięci bufora głównego poprzez komendy:

MEMORYIN(Adres,Zmienna) - odczyta wartości z bufora z pod adresu i zapis do zmiennej

MEMORYOUT(Adres,Zmienna) - zamis wartości ze zmiennej do pamięci bufora pod adresem.

Analogicznie do bufora COMPARE dostęp umozliwiają rozkazy:

COMPAREIN, COMPAREOUT.

Adresowanie może mieć charakter 8,16 lub 32 bitowy.

Przy adresowaniu 8 bitowym adres 0 to pierwsze 8 bitów bufora adres 1 to następne 8 bitów itd.

Przy adresowaniu 16 bitowym adres 0 to pierwsze 16 bitów bufora adres 1 to następne 16 bitów itd.

Przy adresowaniu 32 bitowym adres 0 to pierwsze 32 bity bufora adres 1 to następne 32 bity itd.

Przykład. Jeżeli zapiszemy jakąś wartość 32 bitową pod adresem 1 to przy czytaniu jej w systemie 8 bitowym pierwszy jej bajt dostępny będzie pod adresem 4, drugi pod 5 itd.

Blok rozkazowy.

W przypadku niektórych rozkazów warunkowych lub pętli potrzebne jest wykonanie zestawu rozkazów, a nie pojedynczej komendy. Aby pozbyć się skoków znanych np. z assemblera system udostępnia tzw. blok rozkazowy. Jest to konstrukcja powszechnie znana z takich języków jak np. Pascal.

Begin

Rozkaz1

Rozkaz2

Rozkaz3

End

Blok rozpoczyna się komendą Begin a kończy komendą End. Pomiędzy nimi znajdują się kolejne rozkazy.

Procedury takie jak

IF a=b THEN

rozkaz

traktują blok jako jedną komendę.

System zmiennych.

System udostępnia możliwość deklarowania zmiennych. Bufor zmiennych ma pojemność 64KB.

Do deklaracji zmiennej służy komenda

VAR Name:Type

Deklaraja zmiennej o nazwie Name typu Type.

Dostępne typy: Byte, Word, LongWord.

Zmienna Byte zajmuje 1 Bajt, zmienna Word 2 Bajty zmienna LongWord 4 Bajty.

Nazwa zmiennej musi być unikatowa inaczej kompilator wyświetli błąd.

Np. VAR Zmienna:Byte;

VAR Zmienna:Word;

VAR Zmienna:LongWord;

Systemy liczbowe.

Kompilator ISPA operuje trzema systemami liczbowymi: dziesiętnym, szesnastkowym i binarnym.

Liczby dziesiętne: zapis w klasycznej postaci, cyfry od 0 do 9.

Np. 1234, 2345, 0012 itd.

Liczby szesnastkowe: cyfry od 0 do 9 i od A do F. Liczba musi być zakończona literą "H". Należy pamiętać aby pierwszą cyfrą liczby nie była litera. Jeżeli tak się zdarzy należy literę poprzedzić cyfrą zero.

Np. 12Ah, 0A12h, 0Dh itd.

Liczby binarne: cyfry od 0 do 1. Liczba musi być zakończona literą "B". Np. 001110101b, 10b, 101b itd.

System graficzny.

Zasadniczym elementem programu obsługi programatora jest panel sterujący (główna część okienka aplikacji). Wynikiem kompilacji algorytmu ISPA jest umieszczenie na panelu elementów graficznych zdeklarowanych w algorytmie. Sterowanie programatorem odbywa się poprzez intuicyjne graficzne wybieranie elementów z panelu. Jest to zupełnie inne podejście niż w przypadku zwykłych programatorów używających klasycznego menu.

Programowanie panelu odbywa się w podobny sposób w jaki pisane są programy okienkowe pod Windows.

Dostępne komponenty graficzne:

LABEL - etykieta tekstowa umieszczana w dowolnym miejscu panelu, ma znaczenie informacyjne

BUTTON - przycisk uruchamiający określoną przez algorytm procedurę np.: Read - powoduje odczytanie układu.

EDITHEX - okienko wprowadzania danych w postaci szesnastkowej np.: rozmiar pamięci. Zawsze poprzedzone jest etykietą opisującą jego nazwę.

PROGRESSRECT - pasek przebiegu procesu. Wskazuje graficznie jak zaawansowane jest wykonanie określonej funkcji. Kolor czerwony określa ilościowo dokonanie procesu.

TEXTFRAME - ramka z komunikatami dla użytkownika. Na ogół zajmuje centralną część ekranu. Wykonanie operacji na układzie powoduje wyświetlenie informacji o aktualnym stanie systemu - zawartości pamięci, błędach itd. Pojawiające się komunikaty zależą od zastosowanego algorytmu.

CHECKBOX - pole zaznaczenie. Popularny krzyżyk. Pozwala na aktywację lub dezaktywację określonej opcji. Zawsze poprzedzony jest opisującą go etykietą.

RADIOGROUP - pole wyboru jednej opcji z szeregu dostępnych. Grupa opisana jest etykietą.

FRAME - ramka prostokątna. Element graficzny służący poprawie czytelności danych na panelu.

Sposób opisu parametrów:

Name - ciąg znaków identyfikujący zmienną, stałą, etykietę. Nie może zaczynać się od cyfry. Np. Zmienna, Count, enable

Label - ciąg znaków identyfikujący etykietę. Nie może zaczynać się od cyfry. Np. Zmienna, Count, enable

Number - liczba w jednym z trzech formatów. Patrz systemy liczbowe.

NumB - liczba 8 bitowa. Zapisana jako bezpośrednia wartość w jednym z trzech systemów lub jako stała (czyli ciąg znaków). Np. 123, 0Ah, stala1.

NumW - liczba 16 bitowa. Zapisana jako bezpośrednia wartość w jednym z trzech systemów lub jako stała (czyli ciąg znaków). Np. 1234, 0ABCh, stala1.

NumL - liczba 32 bitowa. Zapisana jako bezpośrednia wartość w jednym z trzech systemów lub jako stała (czyli ciąg znaków). Np. 128123, 0ABCDEFh, stala1.

Uwaga !!! Stałe Num są ze sobą kompatybilne w dół. Oznacza to że zamiast stałej NumL możemy wstawić stałą NumW lub NumB. Odwrotnie nie jest to możliwe. Konwersja dokonywana jest na etapie kompilacji.

VarB - zmienna 8 bitowa. Reprezentowana przez ciąg znaków. Nie może zaczynać się od cyfry. Definiowana instrukcją Var Zmienna:Byte; Zajmuje 1 bajt pamięci.

VarW - zmienna 16 bitowa. Reprezentowana przez ciąg znaków. Nie może zaczynać się od cyfry. Definiowana instrukcją Var Zmienna:Word; Zajmuje 2 bajty pamięci.

VarL - zmienna 32 bitowa. Reprezentowana przez ciąg znaków. Nie może zaczynać się od cyfry. Definiowana instrukcją Var Zmienna:LongWord; Zajmuje 4 bajty pamięci.

UWAGA!!! Stała lub zmienna poprzedzona znakiem "%" może być podana opcjonalnie, ale nie musi. Wszystkie pozostałe muszą bezwzględnie występować.

Equ - ciąg znaków reprezentujący jedną ze stałych wygenerowanych uprzednio przez rozkazy TEXTFRAME lub PROGRESSRECT.

String - stała tekstowa. Ciąg dowolnych znaków ujęty w apostrofy. Np. 'tekst'

Opis rozkazów ISPA:

TESTCONTACT=OFF

Wyłączenie testowania jakości połączeń końcówek układu z kontaktami podstawki.

Równoznaczne z odznaczeniem opcji TestContact na pulpicie programu, ale wykonywane podczas każdej kompilacji algorytmu.

VAR Parametr1:Parametr2

Zdefiniowanie zmiennej o nazwie Parametr1 typu Parametr2. Patrz system zmiennych.

VAR Name:Byte

VAR Name:Word

VAR Name:LongWord

EQU Parametr1=Parametr2	Przypisanie stałej o nazwie Parametr1 wartości Parametr2. Wartość musi być liczbą dziesiętną, szesnastkową lub binarną 8,16 lub 32bitową. Stała spełnia w programie taką samą funkcję jak liczba, a pozwala identyfikować się poprzez nazwę. Nazwa stałej musi być unikatowa. Patrz systemy liczbowe.
EQU Name:Number

@Parametr1:	Deklaracja etykiety o nazwie Parametr1. Etykieta wyznacza miejsce skoku w komendzie GOTO. W przyjętej budowie proceduralnej programu korzystanie z etykiet nie jest niezbędne. Etykieta ma charakter lokalny jest widziana przez kompilator jedynie w obrębie danej procedury.
@Name:

GOTO Parametr1	Skok do miejsca programu oznaczonego etykietą Parametr1. Komenda ma charakter lokalny, działa tylko w obrębie danej procedury.
GOTO Label

END.	Deklaracja końca programu. Tekst po etykiecie nie jest kompilowany.
END.

PROCEDURE(Parametr1)

Deklaracja procedury o nazwie Name. Nazwa musi być unikatowa. Po deklaracji następuje ciało procedury aż do komendy ENDPROC. Nazwa procedury musi być unikatowa, także różna od nazwy stałej lub zmiennej.

Przykład

Procedure(READ);

EndProc;

PROCEDURE(Name)

ENDPROC	Deklaracja końca procedury. Po wykonaniu procedury interpreter wraca do miejsca jej wywołania i wykonuje następną instrukcję.
ENDPROC

BEGIN	Deklaracja początku bloku rozkazowego. Patrz blok rozkazowy.
BEGIN

END	Deklaracja końca bloku rozkazowego. Patrz blok rozkazowy.
END

HALT	Bezwarunkowe zatrzymanie programu. Interpreter przestaje działać.
HALT

EXIT	Zakończenie działania procedury. Interpreter omija wszystkie pozostałe rozkazy i wraca do miejsca wywołania procedury.
EXIT

BREAK	Zakończenie działania bloku rozkazowego. Interpreter omija wszystkie pozostałe rozkazy w bloku i wykonuje rozkaz znajdujący się za deklaracją END
BREAK

ADRESMASK(Parametr1,...,Parametr24)

Definicja magistrali adresowej. Parametr1 do 24 oznacza kolejne numery końcówek układu. Patrz system magistral.

ADRESMASK(NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%

NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%

NumB%NumB%NumB%NumB%NumB)

DATAMASK(Parametr1,...,Parametr16)

Definicja magistrali danych. Parametr1 do 16 oznacza kolejne numery końcówek układu. Patrz system magistral.

DATAMASK(NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%

NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%NumB%

NumB%NumB%NumB%NumB)

Komponenty graficzne:

LABEL(Tekst,x,y)	Definicja etykiety tekstowej o treści Tekst(jedna linia tekstu) na panelu. Współrzędne x, y. Patrz system graficzny.
LABEL(String,NumW,NumW)

FRAME(x,y,w,h)	Definicja ramki graficznej o szerokości W i wysokości H. Współrzędne x, y. Ramka jest elementem estetycznym, nie są z nią związane żadne akcje systemu. Patrz system graficzny.
FRAME(NumW,NumW,NumW,NumW)

TEXTFRAME(x,y,w,h, Identyfikator)

Definicja ramki tekstowej o szerokości W, wysokości H. Współrzędne x, y. Identyfikator jest nazwą identyfikującą jednoznacznie ramkę podczas późniejszych czynności zapisu tekstu. Możemy wprowadzić kilka ramek i poprzez identyfikator wysyłać do nich różne teksty. Patrz system graficzny.

TEXTFRAME(NumW,NumW,NumW,

NumW,Name)

TEXT(Identyfikator,Tekst)	Wyświetlenie w ramce tekstowej związanej z Identyfikatorem tekstu Tekst. Patrz TEXTFRAME i system graficzny.
TEXT(Equ,String)

TEXTHEX(Identyfikator, Liczba)

Wyświetlenie w ramce tekstowej związanej z Identyfikatorem liczby Liczba w postaci szesnastkowej. Patrz TEXT i system graficzny.

TEXTHEX(Equ,NumB)

TEXTHEX(Equ,NumW)

TEXTHEX(Equ,NumL)

TEXTHEX(Equ,VarB)

TEXTHEX(Equ,VarW)

TEXTHEX(Equ,VarL)

BUTTON(Nazwa,x,y,w,h,NazwaIkony,

NazwaProcedury

Wyświetla przycisk o nazwie Nazwa. Współrzędne x,y, Szerokość W, Wysokość H

Przycisk może być opatrzony ikoną pobraną z pliku o nazwie NazwaIkony w formacie bmp. Po naciśnięciu przycisku wywoływana jest procedura o nazwie NazwaProcedury. Patrz system graficzny.

BUTTON(String,NumW,NumW,NumW,

NumW,String,Label)

EDITHEX(Nazwa,PrzesunięcieNazwy,x,y,

w,h,Zmienna,Minimum,Maximum,Domyślnie

Wyświetla pole edycyjne poprzedzone nazwą Nazwa. Przesunięcie Nazwy od okienka określone jest liczbą punktów PrzesunięcieNazwy.

Wprowadzana wartość jest zapisywana w zmiennej Zmienna.

Współrzędne pola x,y, szerokość W, wysokość H.

Minimum określa dopuszczalną wartość minimalną.

Maximum określa dopuszczalną wartość maksymalną.

Domyślnie określa wartość wpisywaną w pole po kompilacji algorytmu.

Patrz system graficzny.