uSymulowanie
źródeł światła za pomocą trybów mieszania.
uWtapianie
zaznaczeń.
uKomponowanie
obiektów.
Tym, co odróżnia
Fireworks od innych aplikacji służących do edycji bitmap jest
to, że poszczególne elementy dokumentów są najczęściej
niezależnymi obiektami wektorowymi, jakie mogą być w
każdej chwili edytowane. Poszczególne obiekty unoszą się nad
obszarem roboczym i można je z łatwością ustawiać
względem siebie. Jedną z najważniejszych korzyści jest
możliwość łatwego komponowania, układania na warstwach
i mieszania obiektów, do których można powracać w
przyszłości i modyfikować dowolne ich atrybuty. Nawet
najbardziej zaawansowane operacje, takie jak maskowanie, pozostawiają
maskowany obrazek (i samą maskę alfa) nienaruszony i edytowalny.
Komponowanie
jest procesem polegającym na łączeniu ze sobą wielu obrazków
w jeden obrazek, najczęściej z wykorzystaniem wtapiania, trybów
mieszania, maskowania i modyfikowania przezroczystości obrazków.
W tym rozdziale przyjrzymy
się różnym metodom łączenia, grupowania, rozmieszczania,
i wyrównywania wielu obiektów w dokumentach Fireworks.
Wykorzystanie
warstw
Warstwy to istotna
funkcja Fireworks, która umożliwia zorganizowanie dokumentu poprzez
podzielenie go na oddzielne jednostki. Możesz pracować z
każdą taką częścią dokumentu oddzielnie lub, w
miarę potrzeb, ukrywać je lub wyświetlać. Wyobraź
sobie, że artysta maluje na oddzielnych przezroczach zamiast na jednym
arkuszu papieru. Mógłby on wówczas na jednym z przezroczy namalować
jedynie elementy tła obrazka, a
następnie wziąć inne przezrocze i namalować na nim
odpowiednie elementy pierwszego planu. Na jeszcze innych mógłby
namalować elementy tekstowe i podpisać się. Poprzez ułożenie
wszystkich przezroczy w stos powstałby końcowy obrazek.
"Centrum
zarządzania" warstwami w Fireworks znajduje się w palecie Layers (rysunek 13.1).
Rysunek 13.1.
Paleta Layers
skupia w jednym, wygodnym w użyciu miejscu wiele funkcji
i poleceń służących do manipulowania warstwami
New Bitmap ... button - Przycisk Nowy Obrazek Bitmapowy
Add Mask button - Przycisk Dodaj Maskę
Delete ... button - Usuń zaznaczenie
Aby ukryć lub
wyświetlić paletę Layers,
wybierz z menu polecenie WindowLayers lub użyj skrótu klawiaturowego F2. Paleta Layers pozwala sprawdzić, ile warstw znajduje się w
dokumencie, które z nich są zablokowane lub ukryte, a nawet - czy na
bieżącej warstwie znajduje się jakieś zaznaczenie. Podobnie
jak w przypadku wielu innych palet w Fireworks, paleta Layers również posiada menu rozwijane,
udostępniające polecenia związane z funkcjami palety.
Podczas zapoznawania się
z funkcjami palety Layers, warto
korzystać z rysunku 13.1.
Po utworzeniu nowego dokumentu
Fireworks, początkowo znajdują się w nim dwie warstwy:
uWeb Layer (Warstwa internetowa): Specjalna warstwa przeznaczona
dla obszarów aktywnych i plastrów.
uLayer
1 (Warstwa 1): Zwykła
warstwa, na której do czasu utworzenia innych warstw będą umieszczane
wszystkie tworzone obiekty.
Dodawanie warstw
Każda nowa warstwa
dodawana do dokumentu jest umieszczana nad warstwą bieżącą
na liście warstw. Kolejność warstw w palecie Layers odpowiada kolejności ułożenia na
obszarze roboczym, czyli obiekt znajdujący się na dolnej warstwie w
palecie Layers jest również najbliżej obszaru
roboczego.
Aby dodać nową,
czystą warstwę do dokumentu:
uKliknij
przycisk New/Duplicate
Layer (Nowa/Duplikowana
warstwa), znajdujący się w palecie Layers
Po wciśnięciu
klawisza Alt (Option) w trakcie przyciskania przycisku New/Duplicate Layer,
program wyświetli okno dialogowe New Layer, umożliwiając
wprowadzenie własnej nazwy warstwy przed jej utworzeniem.
uZ menu
rozwijanego palety Layers wybierz New Layer
uWybierz z menu
polecenie InsertLayer
Nazywanie warstw
Aby zmienić nazwę
warstwy, kliknij dwukrotnie nazwę na liście warstw i wpisz
nową w pojawiającym się oknie dialogowym. Naciśnij EnterReturn) lub
kliknij poza obszarem tego okna, aby je zamknąć.
Duplikowanie
warstwy
Nową warstwę
możesz również dodać duplikując warstwę
istniejącą. Wówczas powielane są wszystkie znajdujące
się na niej obiekty. Taka praca z warstwami przypomina pracę z
katalogami i plikami w Eksploratorze Windows lub w Macintosh Finder, gdzie
duplikowanie pliku powoduje jego powielenie, a duplikowanie katalogu powoduje
powielenie tego katalogu wraz z jego całą zawartością.
Aby zduplikować
istniejącą warstwę wraz z jej zawartością, wykonaj
jedną z poniższych czynności:
uPrzeciągnij
warstwę z listy warstw i upuść na przycisk New/Duplicate Layer w panelu Layers.
uWciśni i
przytrzymaj klawisz AltOption) i przeciągnij warstwę w obrębie
listy warstw.
uZ menu
rozwijanego panelu Layers wybierz Choose Duplicate Layer
Zduplikowanie warstwy i
ukrycie duplikatu jest szybkim sposobem tworzenia zapasowych kopii wszystkich
obiektów, znajdujących się na danej warstwie, przed poddaniem ich
jakiejkolwiek edycji. Jeśli dokonane modyfikacje nie będą Cię
satysfakcjonować, możesz usunąć warstwę i
wyświetlić jej kopię zapasową. Wrócisz w ten sposób do punktu
wyjścia. Co więcej, uważam, że tworzenie co jakiś czas
kopii zapasowych pozwala stworzyć bibliotekę obiektów, które
mogą się przydać później. Możesz na przykład
otoczyć tekstem ten sam okrąg, którego wcześniej
używałeś jako maskę dla obiektu bitmapowego. Ponowne
wykorzystanie takich obiektów nada spójność Twoim projektom.
Usuwanie warstw
Jeśli usuniesz
warstwę, stracisz również wszystkie znajdujące się na niej
obiekty. Jeśli zrobisz to przez przypadek, wybierz z menu polecenie EditUndo, aby ją
przywrócić.
Gdy celowo chcesz
usunąć warstwę możesz to zrobić na kilka sposobów:
uPrzeciągnij
warstwę z listy znajdującej się w palecie Layers na przycisk Delete Selection
uZaznacz
warstwę w liście palety Layers i kliknij
przycisk Delete
Selection
uZaznacz
warstwę w liście palety Layers i wybierz
polecenie Delete
Layer z rozwijanego menu.
Zmienianie
kolejności warstw
Gdy w Twoim dokumencie
znajduje się więcej niż jedna warstwa, być może
zechcesz zmienić ich kolejność w stosie. Aby to zrobić,
wystarczy, że klikniesz nazwę warstwy w liście palety Layers i przeciągniesz ją w wyższe lub
niższe położenie. Warstwy znajdujące się wyżej na
liście są również umieszczone wyżej w stosie na obszarze
roboczym.
Edycja poszczególnych warstw
Zgodnie z ustawieniem
domyślnym, wszystkie obiekty, niezależnie od tego na jakiej warstwie
się znajdują, mogą być edytowane. Aby zabezpieczyć
zawartość warstwy przed edytowaniem, można poszczególne warstwy
zablokować lub ukryć. Nie można edytować obiektów
znajdujących się na warstwach zablokowanych lub ukrytych.
Aby zablokować lub
odblokować warstwę, kliknij w kolumnie Lock/Unlock palety Layers, obok nazwy
warstwy, którą chcesz zablokować. Po zablokowaniu warstwy, obok jej
nazwy w kolumnie Lock/Unlock
wyświetlana jest ikona kłódki i nie można zaznaczać ani
modyfikować żadnych obiektów znajdujących się w oknie
dokumentu. Gdy warstwa jest odblokowana, nic się nie pojawia w kolumnie Lock/Unlock obok nazwy warstwy.
Aby wyświetlić lub
ukryć warstwę, kliknij w kolumnie Show/Hide palety Layers obok nazwy
warstwy, którą chcesz ukryć lub wyświetlić. Gdy w kolumnie tej
znajduje się ikona oka, warstwa jest wyświetlana. Gdy nie ma tam
ikony oka, ukrywana jest warstwa i wszystkie znajdujące się na niej
obiekty.
Ukryta warstwa jest
automatycznie blokowana. Jeśli więc ukryjesz warstwę, nie
musisz jej już blokować.
W rozwijanym menu palety Layers znajdują się polecenia
umożliwiające jednoczesne ukrywanie, wyświetlanie, blokowanie
lub odblokowywanie wszystkich warstw dokumentu. Możesz także
wcisnąć klawisz AltOption) i kliknąć w kolumnie Show/Hide (Pokaż/ukryj) lub Lock/Unlock (Zablokuj/odblokuj), aby zmienić status
wszystkich warstw jednocześnie.
Aby pracować tylko z
jedną warstwą, możesz również użyć polecenia Single Layer Editing (Edycja pojedynczej warstwy). Aby pracować w
trybie edycji pojedynczej warstwy, wybierz polecenie Single Layer Editing z rozwijanego menu palety Layers. W trybie tym możesz zaznaczać i
edytować tylko te obiekty, które znajdują się na
bieżącej warstwie, mimo że w oknie dokumentu wyświetlane
są wszystkie obiekty. Po wybraniu dowolnej warstwy z listy
znajdującej się w palecie Layers
pozostałe warstwy zachowują się tak, jakby zostały
zablokowane. Metoda ta pozwala na szybkie ograniczanie zakresu edycji w czasie
pracy nad złożonymi dokumentami.
Aby tryb edycji pojedynczej
warstwy pozwolił Ci naprawdę przyspieszyć pracę, powinieneś
wszystkim swoim warstwom nadać opisowe nazwy. Gdy nazwiesz je "Tło",
"Tekst" itd., będziesz mógł szybko zaznaczyć warstwę
zawierającą obiekty, które chcesz poddać edycji, bez obaw o
przypadkowe modyfikacje obiektów znajdujących się w innych warstwach.
W nowym menu Fireworks -
Commands - znajdziesz dwa polecenia, które umożliwiają pracę
z pojedynczymi warstwami bez konieczności wykorzystywania trybu Single
Layer Editing. Wybierz z menu polecenie CommandsDocumentHide Other Layers, aby
ukryć wszystkie warstwy z
wyjątkiem bieżącej. Wybierz z menu polecenie CommandsDocumentLock Other Layers, by zablokować wszystkie
warstwy z wyjątkiem bieżącej.
Kolumna Selection
Aby przemieścić
obiekty z jednej warstwy na inną, projektanci najczęściej
kopiują wybrane obiekty do schowka, zmieniają aktywną
warstwę i wklejają na nią skopiowane obiekty. Można i tak,
ale paleta Layers udostępnia inną metodę. Po
zaznaczeniu obiektów w obszarze roboczym lub w palecie Layers, w kolumnie Selection, obok nazwy warstwy, na której znajdują się
wyselekcjonowane obiekty wyświetlany jest mały, niebieski kwadrat.
Przeciągając go na inną warstwę, możesz
przenieść do niej wszystkie zaznaczone obiekty. Jeżeli podczas
przeciągania będziesz trzymał wciśnięty klawisz AltOption),
zaznaczone obiekty zostaną skopiowane, a nie przeniesione.
Otwieranie warstw
Paleta Layers nie bez powodu korzysta z ikony katalogu.
Każdy dokument jest podzielony na oddzielne warstwy, a każda warstwa
jest podzielona na obiekty, które pojawiają się w palecie Layers jako podwarstwy obiektowe, wraz ze swoimi
miniaturkami. Aby otworzyć jakąś warstwę i
wyświetlić jej zawartość, kliknij pole plus/minus
(odsłonięcie trójkąta w MacOS) w kolumnie Expand/Collapse obok nazwy warstwy (rysunek 13.2). Aby ukryć
zawartość warstwy, kliknij ponownie to pole (odsłonięcie
trójkąta). Aby otworzyć lub zamknąć wszystkie warstwy w
dokumencie naraz, wciśnij klawisz AltOption) i kliknij w kolumnie Expand/Collapse. Często korzystam z tej możliwości,
aby szybko zamknąć wszystkie warstwy, gdy nie chcę pracować
nad pojedynczymi obiektami.
Rysunek 13.2.
Każda warstwa
stanowi pojemnik na znajdujące się w niej obiekty. Każdy
obiekt w warstwie jest przedstawiany jako podwarstwa
Expand/ ... column - Kolumna Rozwiń/Zwiń
Closed layer - Warstwa zamknięta
Current layer - Warstwa aktualna
Open and ... - Przyciski rozszerzania palety - otwarty i
zamknięty
Object thumbnail - Miniaturka obiektu
Selected object - Obiekt zaznaczony
W Fireworks 4 paleta
Layers została bardzo zmieniona i bardziej przypomina warstwy i
układ warstw w Photoshopie 6, niż warstwy w Fireworks 3. Można
obecnie wybierać poszczególne obiekty w stosie, tak jakby były
warstwami, jak również zmieniać kolejność obiektów w stosie,
przemieszczając je w górę lub w dół listy warstw.
Wiele z metod, z których
korzystamy do pracy z warstwami w palecie Layers, może być również używanych do pracy z
podwarstwami obiektowymi. Podczas pracy należy pamiętać, że
można:
uDodać nową podwarstwę. Wystarczy stworzyć nowy obiekt na obszarze
roboczym, korzystając z jednej z typowych metod, np. importowania,
rysowania, kopiowania i wklejania itp. Każdy nowy obiekt jest dodawany do
dokumentu, a program dodaje nową podwarstwę obiektową do warstwy
bieżącej, wraz z miniaturką. Aby stworzyć nowy, pusty
obiekt bitmapowy bezpośrednio nad aktualnie zaznaczonym obiektem,
wystarczy kliknąć przycisk New Bitmap Image w palecie Layers
uNazwać obiekt. Kliknij dwukrotnie nazwę rodzaju obiektu, np.
"rectangle" (prostokąt) w liście warstw i wpisz nową nazwę,
a następnie wciśnij klawisz EnterReturn
uZmienić kolejność obiektów w stosie. Przeciągnij podwarstwę obiektową w
górę lub w dół listy warstw palety Layers. Zauważ, że można przemieszczać
obiekty w górę i w dół w obrębie warstwy lub przenosić je
na inne warstwy (rysunek 13.3). Przeciąganie pomiędzy warstwami
będzie łatwiejsze, gdy otworzysz zarówno warstwę
źródłową, jak i docelową. Pozwoli to również na
wybranie miejsca, w jakim ma znaleźć się przemieszczany obiekt w
stosie warstwy docelowej.
Rysunek 13.3.
Warstwy i
podwarstwy obiektowe w palecie Layers przedstawiają kolejność w stosie dokumentu
Przeciąganie
pomiędzy warstwami będzie łatwiejsze, gdy otworzysz zarówno
warstwę źródłową, jak i docelową. Pozwoli to
również na wybranie miejsca, w jakim ma znaleźć się
przemieszczany obiekt w stosie warstwy docelowej.
uDuplikować podwarstwę obiektową. Wciśnij klawisz AltOption) i
przeciągnij podwarstwę w górę lub w dół listy warstw.
Zostanie utworzona kopia, a obiekt oryginalny nie zostanie zmieniony.
Kopię można nawet przenieść do innej warstwy.
Korzystając z
klawisza Shift, możesz tworzyć wiele zaznaczeń podwarstw, tak
jak w przypadku obiektów w obszarze roboczym.
uUkryć obiekt. Kliknij ikonę oka w kolumnie Show/Hide, obok podwarstwy obiektu w palecie Layers. Wybierając polecenie ViewHide Selection,
można również ukryć obiekty zaznaczone. Aby ponownie
wyświetlić te obiekty, wybierz polecenie ViewShow All
uUsunąć obiekt. Zaznacz obiekt - na obszarze roboczym lub w palecie Layers - i kliknij przycisk Delete Selection w palecie Layers
Niektórych
użytkowników może nieco denerwować, że zgodnie z
ustawieniem domyślnym paleta Layers jest w pełni rozwinięta po
otwarciu dokumentu Fireworks. Derren Whiteman stworzył prosty skrypt,
zmieniający ustawienia, dzięki czemu paleta Layers będzie
zwinięta. Ten skrypt, a także odpowiedni do przywrócenia
ustawień domyślnych, znajdziesz na stronie www.derren.com/geek/fireworks.
Warstwa
internetowa
Wszystkie dokumenty Fireworks
posiadają warstwę o nazwie Web Layer,
na której możesz tworzyć wszystkie obiekty internetowe, takie jak
obszary aktywne i plastry. Możesz zmieniać położenie
internetowej warstwy w stosie, przeciągając ją w górę lub w
dół w liście warstw palety Layers, ale nie możesz jej
usunąć. Warstwa Web Layer jest zawsze współużytkowana przez wszystkie klatki
dokumentu.
Więcej informacji o
korzystaniu z warstwy Web Layer znajdziesz w rozdziale 20. i 21. Jeśli
chcesz się dowiedzieć więcej o współużytkowaniu
warstw przez klatki dokumentu i o samych klatkach, zerknij do rozdziału
23.
Obszary aktywne możesz
tworzyć za pomocą narzędzi Hotspot znajdujących się w palecie narzędziowej,
ale możliwe jest także tworzenie ich w oparciu o zwykłe obiekty
bitmapowe i wektorowe za pomocą palety Layers. Jest to szybki sposób dodawania obszarów aktywnych do
obiektów, jeśli chcesz, aby miały one takie same rozmiary jak
obiekty.
Aby utworzyć obszary
aktywne w oparciu o istniejące obiekty:
1. Zaznacz w oknie dokumentu
obiekty, w oparciu o które chcesz utworzyć obszary aktywne.
W prawej kolumnie palety Layers, obok nazwy warstwy, na której znajdują
się zaznaczone obiekty zostanie wyświetlona ikona selekcji (niebieski
kwadrat).
2. Przeciągnij ikonę selekcji do tej samej
kolumny warstwy Web Layer
Jeśli
zaznaczonych było wiele obiektów, Fireworks zapyta Cię, czy chcesz utworzyć
jeden czy wiele obszarów aktywnych. Pojedynczy obszar aktywny powstaje w
wyniku połączenia ze sobą wszystkich zaznaczonych
kształtów.
Na internetowej warstwie
zostaną utworzone obszary aktywne, a oryginalne obiekty pozostaną
niezmienione.
Wyrównanie i
rozkład obiektów
Najczęściej
wykorzystywane techniki przy projektowaniu układu dokumentów to wyrównywanie
i rozkład obiektów. Powinieneś już znać te techniki,
jeśli pracowałeś wcześniej z jakąkolwiek
aplikacją graficzną lub programem do składu komputerowego. Podczas
pracy w trybie edycji wektorowej w Fireworks, wszystkie obiekty
"pływają" nad obszarem roboczym i mogą być łatwo
rozmieszczane względem innych.
Wykorzystanie
"teoretycznej" ramki ograniczającej
Do wyrównywania
wyselekcjonowanych obiektów wykorzystywana jest "teoretyczna" prostokątna
ramka, otaczająca zaznaczone obiekty (rysunek 13.4). Ramka ta opisywana
jest znajdującymi się w niej obiektami. Górna jej krawędź
tworzona jest na podstawie najwyższego punktu najwyżej
położonego obiektu zaznaczenia, lewa krawędź ramki jest
tworzona na podstawie najbardziej w lewo wysuniętego punktu obiektu
znajdującego się po lewej stronie zaznaczenia itd. Teoretyczna ramka
wykorzystywana jest przez program do wyrównywania i rozkładania
znajdujących się wewnątrz niej obiektów. Warto o tym
pamiętać przy korzystaniu z polecenia Align
Rysunek 13.4.
Teoretyczna ramka
ograniczająca selekcję jest wykorzystywana
do wyrównywania
znajdujących się w niej obiektów po wybraniu polecenia z
podmenu ModifyAlign
Gdy będziesz chciał
wyrównać obiekty do lewej, wszystkie zostaną przesunięte do lewej
krawędzi teoretycznej ramki ograniczającej zaznaczenie. Podobnie,
jeśli wyrównasz obiekty do góry, zostaną one przesunięte do
górnej krawędzi ramki ograniczającej. Należy pamiętać,
że wyrównywanie obiektów w Fireworks nie ma nic wspólnego z wyrównywaniem
obiektów względem strony lub obszaru roboczego, spotykanym w wielu
innych aplikacjach. W Fireworks obiekty są wyrównywane względem
innych zaznaczonych obiektów. Jeśli zaznaczysz tylko jeden obiekt,
polecenia służące do wyrównywania obiektów będą
niedostępne.
W dalszej
części niniejszego rozdziału dowiesz się jak
wyrównywać pojedynczy obiekt w stosunku do obszaru roboczego.
Aby wyrównać zaznaczone
obiekty do lewej, prawej, górnej lub dolnej krawędzi ramki selekcji,
zaznacz te obiekty i wybierz odpowiednie polecenie wyrównania:
uWyrównanie
do lewej: Aby wyrównać
wszystkie obiekty do najbardziej wysuniętego w lewo obiektu (rysunek
13.5), wybierz z menu polecenie ModifyAlignLeft lub użyj
skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+1Command+Option+1
Rysunek 13.5.
Polecenie ModifyAlignLeft powoduje
przesunięcie wszystkich zaznaczonych obiektów z rysunku 13.4 do lewej
krawędzi teoretycznej ramki ograniczającej
uWyrównanie
do prawej: Aby wyrównać
wszystkie obiekty do najbardziej wysuniętego w prawo obiektu, wybierz z
menu polecenie ModifyAlignRight lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+3Command+Option+3
uWyrównanie
do góry: Aby wyrównać
wszystkie obiekty do najwyżej położonego obiektu (rysunek
13.6), wybierz z menu polecenie ModifyAlignTop lub użyj
skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+4Command+Option+4
uWyrównanie
do dołu: Aby
wyrównać wszystkie obiekty do najniżej położonego
obiektu, wybierz z menu polecenie ModifyAlignBottom lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+6Command+Option+6
Rysunek 13.6.
Polecenie ModifyAlign
Top powoduje
wyrównanie wszystkich zaznaczonych obiektów z rysunku 13.4 do górnej
krawędzi teoretycznej ramki ograniczającej
W Fireworks znajdują
się dwa polecenia wyrównania, używane do centrowania obiektów. Tu
również, program nie centruje obiektów w stosunku do obszaru roboczego,
ale do teoretycznej linii poziomej lub pionowej przechodzącej przez
zaznaczenie. Aby lepiej zrozumieć działanie tych poleceń,
wyobraź sobie krzyż narysowany w teoretycznej ramce wyrównania,
przedstawionej na rysunku 13.4. Linie tworzące krzyż
reprezentują pionową i poziomą linię centrowania, do której
obiekt może być wyrównywany.
uPionowe wyśrodkowanie: Aby wyrównać wszystkie obiekty
względem teoretycznej pionowej linii selekcji, wybierz z menu polecenie
Modify
AlignCenter
Vertical lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+2Command +Option+2
Pamiętaj, że
używany przy wyrównywaniu teoretyczny środek nie jest środkiem
obszaru roboczego lecz zaznaczenia.
uPoziome wyśrodkowanie: Aby wyrównać wszystkie obiekty
względem teoretycznej poziomej linii selekcji (rysunek 13.7), wybierz z
menu polecenie ModifyAlignCenter Horizontal lub użyj skrótu
klawiaturowego Ctrl+Alt+5Command+Option+5
Rysunek 13.7.
Po wybraniu
polecenia ModifyAlignCenter Horizontal, obiekty zaznaczone na rysunku
13.4 zostaną wyrównane względem teoretycznej linii poziomej
Theoretical vertical ... - Teoretyczna pionowa linia selekcji
Theoretical horizontal ... - Teoretyczna
pozioma linia selekcji
Możesz
także dokonywać dystrybucji wyselekcjonowanych obiektów, co staje
się szczególnie przydatne, gdy masz kilka obiektów, na przykład
cały rząd przycisków, które powinny być rozmieszczone w
jednakowych odległościach od siebie. Aby rozłożyć równomiernie obiekty, zaznacz je i wybierz odpowiednie
polecenie rozkładu:
uRozkład
poziomy: Aby równomiernie
rozłożyć obiekty w poziomie, wybierz z menu polecenie ModifyAlignDistribute Widths lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+7Command+Option+7)
(rysunek 13.8).
Rysunek 13.8.
Zaznaczone obiekty
można za pomocą polecenia Distribute Widths rozłożyć
równomiernie w poziomie. Obiekty, pierwszy z prawej i pierwszy z lewej
nie są przesuwane, gdyż określają szerokość
zaznaczenia
Before - Przed
Width ... - Szerokość zaznaczenia
After - Po
uRozkład
pionowy: Aby równomiernie
rozłożyć obiekty w pionie, wybierz z menu polecenie ModifyAlignDistribute Heights lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+9Command+Option+9
Wyrównywanie
względem obszaru roboczego
Chociaż w Fireworks
narzędzia służące do wyrównania dają duże
możliwości, polecenia w podmenu ModifyAlign nie pozwalają na wyrównywanie względem
obszaru roboczego. Co zrobić, jeżeli chcesz wyrównać pojedynczy
obiekt względem lewej krawędzi obszaru roboczego, lub
umieścić go dokładnie w środku obszaru roboczego? Na
szczęście istnieje polecenie i prosta metoda, które pozwolą
dokonać dowolnej zmiany.
W Fireworks znajduje się
polecenie, które pozwala łatwo wyśrodkować zaznaczone obiekty
względem obszaru roboczego. Zaznacz obiekty i wybierz z menu polecenie CommandsDocumentCenter in Document a obiekty zostaną umieszczone dokładnie
w środku obszaru roboczego. Ta poręczna metoda doskonale prezentuje
elastyczność programu Fireworks.
Więcej informacji o
menu Commands znajdziesz w rozdziale 19.
W przypadku bardziej trudnych
wyrównań, np. wyrównanie zaznaczonych obiektów do lewej krawędzi
obszaru roboczego, narysuj prostokąt o kształcie i rozmiarze obszaru
roboczego i następnie wyrównaj obiekty do tego prostokąta. Optycznie
efekt będzie taki sam jak przy wyrównaniu do obszaru roboczego, a
dodatkową zaletą jest możliwość narysowania obwódki
wokół dokumentu przez niewielkie zmniejszenie rozmiaru prostokąta
(rysunek 13.9). Prostokąt wyrównania można przechować na jego
własnej warstwie, co pozwala go łatwo ukrywać, pokazywać,
blokować lub usuwać.
Rysunek 13.9.
Chociaż nie
można wyrównywać obiektów względem obszaru roboczego,
można stworzyć prostokąt o rozmiarze obszaru roboczego i do
niego wyrównać obiekty, uzyskując taki sam efekt
Fireworks traktuje
krawędzie obszaru roboczego jak prowadnice. Po wybraniu polecenia ViewGuidesSnap to Guides,
przeciągane zaznaczenie zostanie dosunięte do krawędzi obszaru
roboczego. Wyrównaj obiekty względem siebie, a następnie zaznacz je
i przeciągnij w pobliże krawędzi obszaru roboczego, aby
uzyskać efekt wyrównania do obszaru roboczego.
Linijki
Linijki są
standardową funkcją, spotykaną w prawie każdej aplikacji
graficznej. Linijki (te trzymane w ręku) są również powszechnie
wykorzystywane w tradycyjnym projektowaniu na papierze. Pozwalają
bowiem na śledzenie wymiarów obiektów i ich położenia względem obszaru roboczego z dużo
większą precyzją niż ta, jaką zapewnia ludzkie oko.
Aby wyświetlić lub
ukryć linijki, wybierz z menu polecenie ViewRulers lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+RCommand+Option+R).
Linijki są wyświetlane wzdłuż górnej i lewej krawędzi
dokumentu (rysunek 13.10).
Rysunek 13.10.
Przeciągnięcie
punktu zerowego
do obiektu wysuniętego najbardziej do góry i na lewo w grupie
wyrównywanych obiektów upraszcza obliczenia używane
przy ich wyrównywaniu
Horizontal ruler - Linijka pozioma
Vertical ruler - Linijka pionowa
Zero-point cursor - Kursor punktu zerowego
W czasie
przeciągania myszą w obszarze roboczym, na linijkach możesz
obserwować współrzędne położenia kursora. Funkcja ta
przydaje się przy rysowaniu nowych obiektów, które powinny być
precyzyjnie rozmieszczone względem obszaru roboczego.
Prowadnice
Prowadnice są po prostu
liniami, które możesz umieszczać w ważnych punktach swoich dokumentów,
takich jak marginesy lub punkty środkowe. Prowadnice nie są drukowane
ani eksportowane i są wyświetlane nad wszystkimi warstwami dokumentu.
Są one narzędziami stworzonymi z
myślą o ułatwieniu rozmieszczania obiektów. Jeżeli na przykład
wiele obiektów powinno znajdować się w odległości 20
pikseli od górnej krawędzi Twojego dokumentu, utworzenie w takim
położeniu poziomej prowadnicy pozwoli szybko zorientować
się, gdzie powinny zostać umieszczone te obiekty.
Tworzenie prowadnic
Do dodania nowej prowadnicy
nie jest Ci potrzebne żadne inne narzędzie oprócz myszy. Kliknij i
przeciągnij poziomą linijkę, a w miejscu zwolnienia przycisku
myszy zostanie utworzona nowa pozioma prowadnica.
Wszystkie poziome prowadnice
są równoległe do poziomej linijki dokumentu, więc przeciąganie
tej linijki powoduje tworzenie poziomych prowadnic. Niekiedy może to
być nieco mylące, gdyż poziome prowadnice są
najczęściej tworzone po sprawdzeniu ich
położenia na linijce pionowej. Innymi słowy - możesz
umieścić poziomą prowadnicę w
odległości 20 pikseli od górnej krawędzi, kierując się
współrzędnymi wyświetlanymi w linijce pionowej. Aby
uchronić się przed tworzeniem poziomych prowadnic poprzez przeciąganie
ich z pionowych linijek, wyobraź sobie, że prowadnice są
duplikatami linijek, z których są przeciągane: poziome z poziomych,
pionowe z pionowych.
Aby dodać nową
prowadnicę do dokumentu:
3. Jeśli w dokumencie nie są
wyświetlane linijki, wybierz z menu polecenie View Rulers lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+RCommand+Option+R), aby je wyświetlić.
4. Przeciągnij poziomą linijkę, aby
utworzyć nową prowadnicę poziomą. Przeciągnij
pionową linijkę, aby utworzyć nową prowadnicę
pionową (rysunek 13.11). Gdy przeciągniesz myszą do miejsca, w
którym powinna znajdować się prowadnica, zwolnij przycisk myszy, aby
ją tam umieścić.
Rysunek 13.11.
Tworząc
prowadnice w ważnych miejscach projektu, uprościsz wyrównywanie
obiektów
Vertical ... - Prowadnica pionowa
Horizontal ... - Prowadnica pozioma
Blokowanie i
ukrywanie prowadnic
Po utworzeniu kilku prowadnic
możesz stwierdzić, że przeszkadzają Ci one w pracy. Prowadnice
nie są umieszczane na warstwach dokumentu, nie wystarczy więc zablokować
lub ukryć warstwy, aby ukryć prowadnice lub uniemożliwić
ich edycję. Staranne rozmieszczanie prowadnic i późniejsze
przeciąganie ich w inne położenia kłóci się z ich przeznaczeniem
- oszczędzaniem czasu projektanta.
Aby wyświetlić lub
ukryć prowadnice, wybierz z menu polecenie ViewGuidesShow Guides lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+średnikCommand+średnik). Okresowe ukrywanie prowadnic pozwala lepiej
zorientować się, jak będzie wyglądał końcowy
obrazek.
Aby zablokować wszystkie
prowadnice, uniemożliwiając w ten sposób ich edytowanie, wybierz z
menu polecenie ViewGuidesLock Guides lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+średnikCommand+Option+średnik
Przyciąganie do prowadnic
Prawdziwe
możliwości prowadnic ujawniają się dopiero przy
przyciąganiu do nich obiektów. Gdy utworzysz prowadnice we wszystkich
ważnych punktach swojego dokumentu, jego układ będzie tworzony
niemal automatycznie przy przeciąganiu obiektów za pomocą myszy.
Aby włączyć lub
wyłączyć przyciąganie obiektów do najbliżej
położonej prowadnicy, wybierz z menu polecenie ViewGuidesSnap to Guides lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Shift+średnikCommand+Shift+średnik
Kolory prowadnic
Jeśli w Twoim dokumencie
znajduje się mnóstwo zielonych obiektów, zielone prowadnice (ustawienie
domyślne) będą trudno rozpoznawalne. Na szczęście,
mogą one mieć dowolne kolory. Po wybraniu
koloru kontrastującego z kolorami wykorzystywanymi w dokumencie prowadnice
będą lepiej widoczne i odseparowane od pozostałych elementów
dokumentu. Nie będziesz musiał wówczas co chwilę ukrywać
prowadnic, aby zobaczyć, jak wygląda tworzona grafika.
Aby zmienić kolor
prowadnic:
5. Wybierz z menu polecenie ViewGuidesEdit
Guides
Fireworks wyświetli okno dialogowe GuidesGrids and Guidesrysunek 13.12).
Rysunek 13.12.
W oknie dialogowym
Guides (Grids and Guides) możesz wybrać inny kolor prowadnic
W
MacOS, zamiast dwóch osobnych okien: Guides i Grids, wyświetlane jest jedno okno dialogowe - Grids and Guides z
dwoma zakładkami: Grids i Guides.
Dla wygody użytkownika
wszystkie opcje prowadnic zostały zawarte w jednym oknie dialogowym - GuidesGrids and Guides).
Opcja Show
Guides pozwala ukrywać lub
wyświetlać prowadnice,
zaznaczenie opcji Snap to Guides włącza przyciąganie
obiektów do prowadnic, zaś zaznaczenie opcji Lock
Guides
powoduje zablokowanie wszystkich
prowadnic. W oknie tym znajdują się również opcje dotyczące
prowadnic plastrów.
Usuwanie prowadnic
Pojedynczą
prowadnicę możesz usunąć z dokumentu za pomocą
techniki "przeciągnij i upuść", podobnie jakbyś
ją dodawał. Złap ją po prostu za pomocą myszy i
przeciągnij poza obszar dokumentu. Obojętnie, w którą
stronę ją przeciągniesz: w lewo, prawo, w górę czy w
dół - zostanie usunięta z dokumentu.
Korzystając z okna
dialogowego GuidesGrids and Guides),
możesz usunąć za jednym razem wszystkie prowadnice
znajdujące się w dokumencie. Aby usunąć wszystkie prowadnice:
7. Wybierz z menu polecenie ViewGuidesEdit
Guides
Fireworks wyświetli okno dialogowe GuidesGrids and Guidesrysunek 13.12).
8. Kliknij przycisk Clear All, aby usunąć wszystkie prowadnice z dokumentu.
Kliknij OK
Przycisk Clear All
powoduje usunięcie wszystkich prowadnic wyciąganych z linijek,
ale nie usuwa prowadnic plastrów.
Siatka
Siatka jest elementem pozwalającym na tworzenie
jeszcze bardziej precyzyjnych układów graficznych. Obiekty są
przeważnie rozmieszczane według pewnego regularnego wzoru. Siatka
dzieli dokument na mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu
części, pomagając w ten sposób w śledzeniu relacji
pomiędzy poszczególnymi elementami całego układu grafiki.
Siatka nie jest umieszczana na żadnej warstwie. Nie jest także
drukowana ani eksportowana. Jest jedynie pomocą wizualną,
ułatwiającą projektowanie grafiki.
Aby wyświetlić lub
ukryć siatkę, wybierz z menu polecenie ViewGridShow Grid lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+GCommand+Option+G
Przyciąganie do siatki
Możesz zdefiniować
przyciąganie obiektów do siatki, podobnie jak to robiłeś z prowadnicami.
Po włączeniu tej funkcji zauważysz, że linie siatki
przyciągają obiekty jak magnesy. Wszystkie obiekty jednego
dokumentu przyciągane są do tej samej siatki, więc bez
specjalnego wysiłku możesz tworzyć bardzo precyzyjne projekty
graficzne.
Aby włączyć
przyciąganie obiektów do siatki, wybierz z menu polecenie ViewGridSnap to Grid lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+Shift+GCommand+Option+Shift+G
Kolor i
rozmieszczenie linii siatki
Podobnie jak w przypadku
prowadnic, możesz modyfikować kolor siatki, aby odróżnić
ją od pozostałych elementów dokumentu. Domyślnym kolorem siatki
dla każdego nowego dokumentu jest kolor czarny.
Jeśli tworzysz pasek
nawigacyjny zawierający wiele przycisków o szerokości 100 i wysokości
50 pikseli, ustaw siatkę tak, aby jej linie były rozmieszczone co 100
pikseli w poziomie i co 50 pikseli w pionie. Będziesz mógł
wówczas szybko oszacować wizualnie położenie każdego
przycisku. Gdy dodatkowo włączysz opcję Snap to Grid (Przyciągaj
do siatki), projekt paska powstanie niemalże automatycznie. Zgodnie z
ustawieniem domyślnym, linie siatki są rozmieszczane co 36
pikseli w poziomie i tyle samo w pionie.
Aby zmodyfikować
siatkę:
9. Wybierz z menu polecenie ViewGridEdit Grid
Fireworks wyświetli okno dialogowe Edit GridGrids and Guidesrysunek 13.13).
10. Za pomocą rozwijanego próbnika wybierz kolor,
jaki zostanie wykorzystany do wyświetlenia siatki.
Rysunek 13.13.
Ustaw opcje siatki
w oknie dialogowym Edit Grid (Grids and Guides)
W
oknie dialogowym Edit GridGrids and Guides) możesz również zmienić widzialność
siatki lub włączyć przyciąganie do niej obiektów.
11. W oknie oznaczonym poziomą strzałką
wpisz wartość odstępów pomiędzy pionowymi liniami siatki.
12. W oknie oznaczonym pionową strzałką
wpisz wartość odstępów pomiędzy poziomymi liniami siatki.
13. Kliknij przycisk Apply (Zastosuj), aby wyświetlić zmiany bez
konieczności opuszczania okna dialogowego Edit GridGrids and Guides).
Kliknij OK
Grupowanie
obiektów
Grupowanie polega na
tworzeniu pojedynczego obiektu, składającego się z wielu innych
obiektów. Grupę taką możesz następnie traktować jako
pojedynczy obiekt i stosować do niej Live Effects lub modyfikować
jej tryby mieszania itd.
Obiekty znajdujące
się w grupie zachowują względem siebie niezmienne położenia i pozycje w stosie. Do
czasu zmodyfikowania całej grupy, jej poszczególne obiekty
zachowują również własne ustawienia efektów. Jeżeli
połowaobiektów posiada cienie
zewnętrzne, a Ty zastosujesz go do całej grupy, wszystkie
obiekty będą miały cień zewnętrzny. Fireworks
zastosuje zewnętrzny cień do całej grupy, tak jakby jej
elementy były pojedynczym obiektem. Możesz także zaznaczać
i modyfikować poszczególne obiekty wchodzące w skład grupy bez
konieczności ich rozgrupowania.
Grupowanie obiektów zapewnia
lepszą kontrolę nad tworzeniem grafiki. Możesz na przykład
utworzyć logo firmy składające się z wielu obiektów
tekstowych i wektorowych, a następnie zgrupować te obiekty i
manipulować całym logo, jakby było ono pojedynczym obiektem.
Zawsze grupuj ze sobą obiekty, którymi nie musisz zajmować się
oddzielnie. Umożliwi to jednoczesne manipulowanie wszystkimi obiektami
znajdującymi się w grupie.
Aby zgrupować dwa lub
więcej obiektów, zaznacz je i wybierz z menu polecenie ModifyGroup lub użyj skrótu
klawiaturowego Ctrl+GCommand+G). Zgrupowane obiekty będą teraz zachowywały
się jak pojedynczy obiekt. Zastosowanie Live Effects lub modyfikacja
krycia będą oddziaływały teraz na całą
grupę, jakby była ona pojedynczym obiektem (rysunek 13.14).
Rysunek 13.14.
Zastosowanie Live
Effects lub zmiana przezroczystości grupy obiektów pokazuje, że
działa ona jak pojedynczy obiekt
Group - Grupa
With glow - Z blaskiem
With drop shadow - Z cieniem zewnętrznym
With inner bevel - Z fazą wewnętrzną
50% opacity - Krycie 50%
Po utworzeniu grupy
możesz ją w każdej chwili rozgrupować. Aby rozgrupować
grupę, wybierz z menu polecenie ModifyUngroup lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Shift+GCommand+Shift+G
Jeśli zastosujesz
efekt, zmienisz krycie lub tryb mieszania całej grupy, pamiętaj,
że po rozgrupowaniu wszystkie te zmiany zostaną utracone.
Aby
zmodyfikować pojedynczy obiekt znajdujący się w grupie,
możesz rozłączyć grupę lub zaznaczyć tylko jeden
obiekt za pomocą narzędzia Subselection. Jeżeli przemieścisz go do innej warstwy,
zostanie on usunięty z grupy. Aby zaznaczyć wszystkie elementy
składowe grupy, wybierz z menu polecenie EditSubselect. Żeby zaznaczyć grupę, do której
należy wyselekcjonowany obiekt, wybierz z menu polecenie EditSuperselect
W
Fireworks istnieją trzy różne typy grup: grupy zwykłe (które
właśnie omawialiśmy), obiekty z maskami (które zaraz omówimy) i symbole (które zostały opisane w rozdziale
24.). Z każdym rodzajem grupy możesz używać technik
zaznaczania bezpośredniego i zaznaczania grup.
Maski alfa
W dużym skrócie - maska
alfa jest
obrazkiem 8-bitowym w skali szarości, używanym do opisywania stopnia
przezroczystości innego obrazka. Czarne obszary maski alfa
reprezentują obszary nieprzezroczyste obrazka po zastosowaniu maskowania,
a obszary białe reprezentują obszary przezroczyste. 256 odcieni
szarości odpowiada różnym poziomom przezroczystości -
ciemnoszary jest prawie nieprzezroczysty, a jasnoszary jest prawie
przezroczysty.
Jeśli
tworzyłeś już kiedyś obrazek w formacie GIF z jasnym
tłem i umieszczałeś go na stronie WWW posiadającej ciemne
tło, oznacza to, że stawałeś już przed wyzwaniem skomponowania
przezroczystego obrazka z tłem. Krawędzie obrazka, w których kończył
się kolor przezroczystości były wygładzane za pomocą
zarówno jaśniejszego, jak i ciemniejszego koloru. Po umieszczeniu
takiego obrazka nad tłem w zupełnie innym kolorze, wokół niego
wyświetlana była zapewne widoczna aureola.
Problem ten został rozwiązany w Fireworks za
pomocą 8-bitowych masek alfa i formatu PNG, które umożliwiają komponowanie
przezroczystych obrazków z tłem o dowolnym kolorze, ponieważ
przezroczystość jest w nich definiowana dla każdego piksela (rysunek
13.15).
Standardowe
obrazki tworzone w Fireworks posiadają trzy 8-bitowe kanały (po
jednym dla trzech kolorów: czerwonego,
zielonego i niebieskiego), co daje w rezultacie 24-bitowy obrazek RGB.
Gdy dodasz do takiego obrazka 8-bitowy kanał opisujący poziom przezroczystości
(tzw. kanał alfa), otrzymasz 32-bitowy obrazek (tabela 13.1), który w ten
sam sposób określa kolory jak obrazek 23-bitowy, ale dodatkowo zawiera
informacje o przezroczystości.
Tabela 13.1.
Kanały i głębia bitowa
Obrazek
Kanały
Głębia bitowa
Skala szarości
1 dla skali
szarości
8-bitowa
True
Color
1 czerwony, 1 zielony,
1 niebieski
24-bitowa
True Color z
maską alfa
1 czerwony, 1 zielony,
1 niebieski, 1 dla skali szarości (jako maska)
32-bitowa
Każdy piksel maski alfa
ma wartość z przedziału od 0 do 255, definiującą
poziom jego przezroczystości. Przezroczystość ta zmienia
się od całkowitego krycia (czarny lub 0) do całkowitej
przezroczystości (biały lub 255). Wszystkie odcienie szarości
znajdujące się pomiędzy
bielą i czernią są traktowane jako "odcienie"
przezroczystości. Fireworks wykorzystuje
wartość każdego piksela maski do definiowania poziomu
przezroczystości pikseli znajdujących się w
niższych warstwach grupy maskującej, co z kolei determinuje sposób
mieszania tych pikseli z pikselami tła.
Rysunek 13.15.
Przedstawione w
Macromedia Flash, 32-bitowe obrazki PNG stworzone w Fireworks mogą
być umieszczane
nad tłem
w dowolnym kolorze i nie tracą swej przezroczystości. Z kolei
GIF-y, gdy zostaną umieszczone nad tłem dużo jaśniejszym
lub ciemniejszym od tego, dla którego były tworzone, będą
otoczone aureolą
32-bit PNG - 32-bitowy obrazek PNG
GIF with white ... - GIF z kolorem białym
definiującym przezroczystość
32-bit PNG - 32-bitowy obrazek PNG
GIF with black ... - GIF z kolorem czarnym
definiującym przezroczystość
Jeśli nie
pracowałeś jeszcze z 32-bitowymi obrazkami PNG, a jesteś
przyzwyczajony do ograniczonej przezroczystości oferowanej przez format
GIF, zaskoczy Cię łatwość, z jaką maski alfa
pozwalają komponować przezroczyste obiekty.
Obecnie nie istnieje
żadna przeglądarka internetowa, która potrafiłaby obsługiwać kanał alfa wbudowany
w obrazki PNG. Przezroczystość alfa jest jednak bardzo
przydatna w czasie pracy w Fireworks i przy eksportowaniu
przezroczystości do innych aplikacji, takich jak Macromedia Director i
Flash. Do Directora i Flasha można importować pliki zapisywane w
źródłowym formacie PNG Fireworks i nie trzeba ich eksportować
w zwykłym formacie PNG.
Mówiąc w skrócie, praca z
maskami w Fireworks obraca się wokół palet Layers i Object. W palecie Layers znajdują się kontrolki i polecenia
związane z maskami, a także miniaturki masek obiektów, obok
miniaturek tych obiektów. Po kliknięciu miniaturki maski możesz
ją edytować, a w palecie Object
pojawią się opcje związane z maskowaniem. W trybie wektorowym,
obiekty z maskami mają w środku uchwyty Move Handle, które umożliwiają przeciąganie obiektów z
maskami na inne miejsce, bez przesuwania masek.
Poniżej znajdziesz opis
różnych kontrolek maskowania.
Tworzenie masek
wektorowych
W związku z
możliwości edycji, zawsze gdy tylko jest to możliwe korzystam z
masek wektorowych. Maski wektorowe pozwalają radykalnie zmieniać
wygląd obiektu z maską, przy użyciu standardowych technik edycji
obiektów wektorowych, jak wypełnienia, obrysy czy Live Effects. Narzędzia transformacji, z kolei,
pozwalają skalować, przechylać i zniekształcać maski
wektorowe. Jako maski wektorowe można stosować również obiekty
tekstowe, co może dawać bardzo interesujące efekty.
W rozdziale 10. znajdziesz
więcej informacji o efektach maskowania tekstu.
Aby utworzyć maskę
wektorową:
Wybierz
obiekt, który chcesz maskować (rysunek 13.16).
Utwórz obiekt, który chcesz wykorzystać jako maskę oryginalnego
obiektu (rysunek 13.17). Wymiary
maski definiują wymiary końcowego obiektu z maską.
W białych obszarach maski otrzymany obiekt będzie
całkowicie przezroczysty, zaś w czarnych obszarach maski -
całkowicie nieprzezroczysty. Wszystkie pośrednie odcienie
szarości definiują różne poziomy przezroczystości grupy
maskującej.
Umieść
maskę w odpowiednim miejscu w stosunku do maskowanego obiektu.
Zaznacz
maskę i wybierz z menu polecenie EditCut lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+XCommand+X
Zaznacz
obiekt, do którego chcesz zastosowac maskę i wybierz polecenie ModifyMaskPaste as Mask
Wybierz
polecenie WindowObject, by
wyświetlić paletę Object. Wybierz Grayscale Appearance
Rysunek 13.16.
Sztuczne ognie nie
są wtapiane
w paskowane tło
Rysunek 13.17.
Wypełnienie
gradientowe pozwala utworzyć maskowany obiekt z płynną
przezroczystością
Jeśli uzyskasz
maskę odwrotną niż oczekiwałeś, możesz szybko
odwrócić maskę za pomocą efektu Invert, który znajdziesz w
palecie Effect.
Maska zostanie zastosowana do
oryginalnego obiektu (rysunek 13.18).
Maski bitmapowe
Metod tworzenia masek
bitmapowych w Fireworks jest prawie tak dużo jak metod tworzenia bitmap.
Niezależnie od przyjętej metody, zawsze uzyskamy prosty 8-bitowy
obrazek w skali szarości, który będzie maską dla innego obiektu.
Podobnie jak w przypadku innych masek alfa, czarny obszar maski będzie w
obiekcie końcowym nieprzezroczysty, biały będzie przezroczysty,
a odcienie szarości będą opisywać różne poziomy
przezroczystości.
Dodawanie maski
bitmapowej
W palecie Layers znajduje się szereg kontrolek maskowania, a
wśród nich prosty przycisk Add Mask (Dodaj
maskę), który służy do utworzenia nowej, pustej maski
bitmapowej, zaznaczonej do edycji. Jeżeli poszukiwana przez nas maska jest
na tyle prosta, że można ją przeciągnąć przy
użyciu narzędzi Fireworks, dodanie maski jest dobrym początkiem.
Rysunek 13.18.
Stopniowe
przejście maski od koloru czarnego do białego zostało
przekształcone
na stopniowe przejście od krycia do przezroczystości, co
umożliwiło wtopienie maskowanego obiektu w tło
Aby dodać maskę
bitmapową do obiektu:
Zaznacz
obiekt, do którego chcesz zastosować maskę.
Wybierz
polecenie WindowLayers lub
użyj skrótu klawiaturowego F2, aby
wyświetlić paletę Layers
Jeżeli
jest taka potrzeba, kliknij kolumnę Expand/Collapse w palecie Layers, aby
otworzyć warstwę bieżącą i zobaczyć zaznaczony
obiekt.
Kliknij
przycisk Add
Mask w palecie Layers
Program utworzy pustą
maskę bitmapową i zastosuje ją do zaznaczonego obiektu. Maska
jest również gotowa do edycji.
W dalszej
części niniejszego rozdziału znajdziesz informacje o
edytowaniu masek.
Polecenia
Reveal All i Hide All
Pracę z maskami
można szybko rozpocząć, korzystając z poleceń Reveal All (Pokaż wszystko)i Hide All (Ukryj wszystko).
Aby skorzystać z
poleceń Reveal
All i Hide All
Zaznacz obiekt,
do którego chcesz zastosować maskę.
Aby
zastosować zupełnie białą maskę, wybierz polecenie ModifyMaskReveal All; aby zastosować zupełnie czarną
maskę, wybierz polecenie ModifyMaskHide All
Program tworzy maskę i
zaznacza ją do edycji.
Polecenia
Reveal Selection i Hide Selection
Za pomocą poleceń Reveal Selection (Pokaż zaznaczenie) i Hide Selection (Ukryj zaznaczenie) możemy zmieniać
zaznaczenia na maski bitmapowe, co bardzo upraszcza stosowanie prostych masek
bitmapowych.
W celu stworzenia maski bitmapowej
za pomocą poleceń Reveal Selection
lub Hide
Selection
Utwórz
zaznaczenie za pomocą jednego z narzędzi selekcji, np. Marquee
Wybierz
polecenie ModifyMaskReveal Selection, aby pokazać piksele znajdujące się
wewnątrz zaznaczenia. Aby ukryć piksele znajdujące się
wewnątrz zaznaczenia, wybierz polecenie ModifyMaskHide Selection
Program utworzy
odpowiednią maskę i zaznaczy ją do edycji.
Technika
Fireworks: Metoda kontrastu
Podstawowym celem tworzenia
maski bitmapowej jest usunięcie tła z obrazka, w celu wyizolowania
postaci lub obiektu na pierwszym planie. Po zduplikowaniu obrazka i
zwiększeniu kontrastu w duplikacie, często można odizolować
obszar planu pierwszego i tła, co pomaga w stworzeniu odpowiedniej maski.
Aby stworzyć maskę
za pomocą metody kontrastu:
Zduplikuj
obiekt bitmapowy, do którego chcesz zastosować maskę (rysunek 13.19).
Maska zostanie utworzona z duplikatu.
Rysunek 13.19.
Tworzenie maski
rozpoczynamy od zduplikowania obiektu oryginalnego
Zaznacz
duplikat i wybierz polecenie CommandsCreativeConvert to Grayscale,
aby dokonać jego konwersji na skalę szarości.
Wybierz
polecenie WindowEffect, aby
wyświetlić paletę Effect
Z listy Effect Category w palecie Effect wybierz Adjust
ColorBrightness/Contrast.Program otworzy okno dialogowe Brightness/Contrast
Ustaw suwak
kontrastu na 100%.
Dostosuj
ustawienia suwaka Brightness tak,
aby obiekt zbliżył się wyglądem do wyglądu
żądanej maski, o ostro zarysowanych obszarach planu pierwszego i
tła (rysunek 13.20). W zależności od obrazka, potrzebne
regulacje mogą być niewielkie lub znaczne.
Rysunek 13.20.
Maksymalnie
zwiększamy kontrast, a następnie dopasowujemy poziom jasności
w celu odizolowania elementów planu
pierwszego od tła
W niektórych przypadkach
lepszą kontrolę daje skorzystanie z efektów Levels niż z
Brightness/Contrast.
Po konwersji na
bitmapę, powstająca maska bitmapowa nie będzie mogła
być edytowana.
Użyj
narzędzia Paint Bucket i
(lub) narzędzia Eraser w celu
wyczyszczenia maski, wypełniając lub usuwając piksele
według potrzeb, tak aby maska była ukończona (rysunek 13.21).
Rysunek 13.21.
Za pomocą
narzędzi Paint Bucket i (lub) Eraser wyczyść i wykończ
maskę
Umieść
maskę w odpowiednim miejscu w stosunku do maskowanego obiektu.
Korzystając z
poleceń w podmenu ModifyAlign, możesz dokładnie wyrównać
maskę i obiekt.
Zaznacz
maskę i wybierz polecenie EditCut lub skorzystaj ze skrótu klawiaturowego Ctrl+XCommand+X), aby
wyciąć obiekt do schowka.
Zaznacz
obiekt, do którego chcesz zastosować maskę i wybierz polecenie EditPaste as Mask, aby
ją zastosować ze schowka (rysunek 13.22).
Rysunek 13.22.
Po zastosowaniu
maski, tło znika zupełnie
Edytowanie masek
Po utworzeniu obiektu z
maską - niezależnie czy był to obiekt bitmapowy, czy wektorowy -
można go łatwo wybierać i modyfikować, korzystając z
palety Layers
Aby zmodyfikować
maskę:
Wybierz
polecenie WindowLayers, aby
wyświetlić paletę Layers, i polecenie
WindowObject, aby
wyświetlić paletę Object. Podczas
edycji maski obie powinny być widoczne, aby wszystko było "pod
ręką".
Kliknij
miniaturkę maski w palecie Layers.
Możesz również zaznaczyć obiekt - w obszarze roboczym lub z
palety Layers i z menu rozwijanego palety Layers wybrać polecenie Edit Mask
Dwukrotne
kliknięcie uchwytu Move Handle, pojawiającego się w
środku obiektu z maską, również umożliwia edycję
maski.
Program zaznaczy maskę
do edytowania w obszarze roboczym.
Jeżeli edytujesz maskę
bitmapową, w nagłówku palety Object pojawi się napis "Bitmap Mask"; program wejdzie w
tryb bitmapowy i wyświetli obwódkę edycji maski wokół obszaru
roboczego (rysunek 13.23).
Podczas edycji maski
wektorowej, w nagłówku palety Object pojawi
się napis "Vector Mask".
Rysunek 13.23.
Wśród
kontrolek maskowania znajdują się palety Layers i Object, a
także obwódka edycji maski, która pojawia się w obszarze roboczym w
trakcie edytowania maski bitmapowej
Mask Edit Border - Obwódka edycji maski
Object panel - Paleta Object
Layers panel -Paleta Layers
Mask edit indicator - Wskaźnik edycji maski
Object thumbnail - Miniaturka obiektu
Link button - Przycisk łączenia
Mask thumbnail - Miniaturka maski
Dokonaj edycji
maski, korzystając z narzędzi do edycji bitmapowej, znajdujących
się w palecie narzędziowej, jak podczas edycji obrazka bitmapowego.
Mimo tego, że sama maska nie jest przedstawiana w obszarze roboczym,
widać efekty modyfikacji na niej dokonywanych.
Jeżeli
chcesz, możesz zastosować do maski efekty Live Effects lub Xtras
Korzystając
z polecenia ModifyConvert to Bitmap,
możesz dokonać konwersji maski wektorowej na bitmapową,
jeżeli jest taka potrzeba.
Jeżeli
chcesz, możesz zmienić sposób stosowania maski, korzystając z
kontrolek w palecie Object
u Jeżeli dokonujesz edycji maski wektorowej,
wybierz, czy ma maska ma być stosowana przy użyciu konturów wektora
(opcjonalnie z przedstawionym wypełnieniem i obrysem), czy przy
użyciu skali szarości. Korzystanie ze skali szarości pozwala w
sposób efektywny traktować maski wektorowe jak bitmapowe.
u W przypadku masek bitmapowych, wybierz czy ma
być używany kanał alfa bitmapy, czy widok skali szarości.
Po
zakończeniu usuń zaznaczenie z maskowanego obiektu, wybierając
polecenie EditDeselect lub
korzystając ze skrótu klawiaturowego Ctrl+DCommand+D
Podczas edycji maski
bitmapowej, możesz wyjść z trybu edycji grafiki bitmapowej,
aby zakończyć edycję maski. W przypadku maski wektorowej,
wystarczy, że klikniesz pusty fragment obszaru roboczego, aby
zakończyć edycję.
Opcje edycji maski nie
kończą się na edycji samej maski. Podczas edycji maski
należy pamiętać o poniższych kwestiach:
u Wybranie miniaturki maski w palecie Layers pozwala na jej edytowanie, natomiast wybranie
miniaturki obiektu pozwala na edytowanie obiektu niezależnie od maski.
u Kliknięcie przycisku łączenia Link, pomiędzy miniaturkami obiektu i maski
(rysunek 13.23), pozwala na odłączenie maski od obiektu i
umożliwia ich niezależne rozmieszczenie. Po kliknięciu pustego
miejsca między rozłączonymi miniaturkami ponownie możemy je
połączyć.
u Kliknij i przeciągnij uchwyt Move Handle (rysunek 13.24), pojawiający się w
środku maskowanego obiektu w trybie wektorowym, aby ustawić obiekt
znajdujący się pod maską, bez przemieszczania maski. Jest to
szczególnie przydatne przy kadrowaniu obiektu bitmapowego maską
wektorową, gdyż pozwala to na zmianę lokalizacji bitmapy w
obrębie "ramki" wektorowej.
Rysunek 13.24.
Uchwyt Move Handle
służy do przesuwania obrazka znajdującego się pod spodem
bez przemieszczania jego maski
Move Handle - Uchwyt Move Handle
u Aby chwilowo wyłączyć maskę,
zaznacz jej miniaturkę lub obiekt przez nią maskowany i wybierz
polecenie ModifyMaskDisable Mask lub wybierz polecenie Disable Mask z rozwijanego menu palety Layers. Na miniaturce maski pojawi się czerwony znak
X, sygnalizujący, że maska jest wyłączona. Aby
przywrócić maskę, wybierz polecenie ModifyMaskEnable Mask lub
wybierz polecenie Enable Mask z
rozwijanego menu palety Layers.
u Aby usunąć maskę na stałe,
oprócz skorzystania z polecenie Undo, możesz
zaznaczyć miniaturkę maski lub obiekt przez nią maskowany i
wybrać polecenie ModifyMaskDelete Mask lub
wybrać polecenie Delete Mask z
rozwijanego menu palety Layers
Wskazówki
dotyczące maskowania
Obiekty z maskami są
kreatywnym i potężnym narzędziem, z którym możesz przeprowadzać
wiele różnych eksperymentów. Wypróbuj poniższe wskazówki:
uZastosuj efekty lub style do obiektu wektorowego, a następnie
użyj go jako maski.
uZmień
ustawienia obrysu lub wypełnienia maski wektorowej.
uUżyj
obiektu tekstowego jako maski.
uZastosuj
wypełnienie teksturą do maski.
uZastosuj Xtra
do maski.
Technika
Fireworks: tworzenie ramek do zdjęć
Podczas pracy z obiektami
bitmapowymi w Fireworks często zdarza się, że chcesz skadrować
obrazek do mniejszych rozmiarów. Możesz to zrobić za pomocą
narzędzia Crop albo też
utworzyć i skopiować zaznaczenie, ale techniki te mają
destrukcyjne działanie. Obiekt bitmapowy zostanie wówczas nieodwracalnie
zmodyfikowany. Jeżeli będziesz chciał na przykład
przywrócić później z powrotem 100 pikseli obrazka lub dodać po
10 pikseli wzdłuż wszystkich krawędzi obrazka, aby
utworzyć ich rozmycie, nie będziesz zadowolony z przeprowadzonego
kadrowania. Wszystkie informacje zostaną w czasie kadrowania bezpowrotnie
usunięte z obrazka.
Sposobem na obejście tych
problemów są obiekty z maskami. Pozwalają one nie tylko
nieniszcząco kadrować obrazek, ale także wykorzystywać Live
Effects i inne metody do tworzenia ciekawych ramek. Modyfikując obiekt
wektorowy i używając go jako maski alfa, możesz uzyskać
bardziej precyzyjną kontrolę nad kształtem i przezroczystością
obrazka.
Aby utworzyć ramkę
obrazka, otwórz obrazek w Fireworks i:
14. Wybierz z menu polecenie ModifyExit Bitmap Mode lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Shift+ECommand+Shift+E), aby przejść do trybu edycji grafiki
wektorowej.
15. Użyj narzędzi rysunkowych, aby
narysować nad obrazkiem prostokąt o nieco mniejszych wymiarach
niż obrazek (rysunek 13.25). Obszar znajdujący się poza
prostokątem nie będzie widoczny po maskowaniu.
16. Wybierając polecenie ModifyUngroup,
przekonwertuj prostokąt w regularny obiekt wektorowy.
Jako maski możesz
również użyć okręgu lub wielokąta. Nie wymagają
one rozgrupowania w punkcie 3.
Rysunek 13.25.
Za pomocą
prostokąta zdefiniuj obszar fotografii, który powinien zostać
zachowany w końcowym obrazku
17. Za pomocą dolnej próbki znajdującej
się w palecie narzędziowej zdefiniuj czarny kolor wypełnienia
prostokąta.
W tym miejscu można
trochę poeksperymentować, wypełniając kształt
różnymi gradientami lub teksturami.
Pamiętaj, że wszystkie czarne obszary będą całkowicie
widoczne w końcowym obrazku, zaś białe obszary - całkowicie
niewidoczne. Im ciemniejsze
wypełnienie, tym bardziej przezroczysty staje się końcowy
obrazek.
18. Zaznacz prostokąt i za pomocą polecenia ModifyAlter PathFeather Fill rozmyj jego krawędzie.
W tym miejscu również
możesz poeksperymentować i zamiast rozmywania zastosować do swojego
kształtu jakieś efekty, style, Xtras lub różne obrysy.
Jeśli masz zainstalowane filtry
Photoshopa 5, spróbuj użyć filtru DistortBrush
StrokesSketch i Stylize.
Jeśli zaś używasz pakietu Alien Skin Eye Candy, spróbuj zastosować
filtr Jiggle
19. Umieść maskę w odpowiednim miejscu w
stosunku do maskowanego obiektu.
20. Zaznacz maskę i wybierz polecenie EditCut lub użyj
skrótu klawiaturowego Ctrl+XCommand+X), aby wyciąć ją do schowka.
21. Zaznacz obiekt, który ma
być maskowany i wybierz polecenie EditPaste as Mask, aby zastosować do niego
maskę.
Polecenie Paste as Mask
jest również dostępne w innym menu: ModifyMaskPaste as Mask.
Obiekt z maską ma ten sam
rozmiar i kształt, co obiekt czarno-biały służący do
rysowania (rysunek 13.26).
Rysunek 13.26.
Ramki tworzone
poprzez zastosowanie efektów do obiektów wektorowych i wykorzystanie ich
jako maski alfa dla obrazków
Original image - Obrazek oryginalny
Feathered rectangle ... - Maska wektorowa w postaci
prostokąta z rozmyciem
Feathered circle ... - Maska wektorowa w postaci
okręgu z rozmyciem
Najważniejsze
narzędzia wykorzystywane w komponowaniu obrazków to krycie i tryby mieszania.
Poprzez modyfikowanie tych właściwości można
połączyć dwa obrazki ze sobą. Nadając pierwszemu
obrazkowi niższe wartości krycia możesz sprawić, że
będzie przez niego widać obrazek znajdujący się pod spodem.
Zaś za pomocą trybów mieszania można "podkradać" kolory z
jednego obrazka do drugiego. Po wykonaniu kilku prostych poleceń
możesz wkomponować w tło pływający obiekt wektorowy
lub zaznaczenie bitmapowe.
Dobre wyniki daje
najczęściej rozmycie obiektów przed ich komponowaniem. Po
zmiękczeniu krawędzi łatwiej jest usunąć linię
podziału pomiędzy dwoma obrazkami. Wypróbuj tryby mieszania z
obrysami, teksturami i efektami Fireworks.
Po zaznaczeniu obiektu, za
pomocą palety Layers (rysunek 13.27) możesz ustawiać wiele
jego właściwości krycia i tryb mieszania.
Rysunek 13.27.
W palecie Layers
znajdują się kontrolki umożliwiające sterowanie kryciem
i trybem mieszania zaznaczonych obiektów
Opacity setting - Ustawienie krycia
Opacity slider - Suwak krycia
Blending ... - Lista trybów mieszania
Sterowanie kryciem
Im
bardziej obiekt będzie przezroczysty, tym więcej obszarów tła
będzie przez niego widać. W ten sposób zaczyna się długa droga
wiodąca do skomponowania dwóch obrazków.
Sterowanie kryciem w Fireworks
jest bardzo proste. Zaznacz obiekt, otwórz paletę Layers za pomocą polecenia menu WindowLayers lub skrótu
klawiaturowego F2 i przesuń
suwak krycia. Przy wartości 100 brak jest przezroczystości i jest
pełne krycie. Po przeciągnięciu suwaka w dół i ustawieniu
wartości krycia równej 1, obiekt jest prawie niewidoczny w Fireworks
(rysunek 13.28). Aby obrazek był całkowicie niewidoczny, wpisz
wartość 0 w pole tekstowe przezroczystości i wciśnij
klawisz EnterReturn
Rysunek 13.28.
Za pomocą
suwaka krycia w palecie Layers możesz zmieniać poziom krycia
obiektów. Postać
po lewej stronie posiada 100-procentowe krycie. Krycie postaci
po prawej stronie wynosi 10%
75% ... - 75% krycia
50% ... - 50% krycia
25% ... - 25% krycia
10% ... - 10% krycia
Jeśli
określisz ustawienia przezroczystości przed zaznaczeniem jakiegokolwiek
obiektu, ustawisz domyślne wartości krycia wszystkich nowo tworzonych obiektów. Jeżeli przez
przypadek ustawisz procentowe
lub mniejsze krycie, być może nie będziesz
nawet widział rysowanych
obiektów. Jeśli tak się stanie, usuń zaznaczenia wszystkich
obiektów za pomocą polecenia EditDeselect i przesuń suwak przezroczystości
w palecie Layers z powrotem do wartości 100.
uBlend
color (Kolor mieszany). Kolor
zaznaczonego obiektu, przeważnie obiektu pierwszego planu.
uBase color (Kolor bazowy). Kolor
znajdujący się pod zaznaczonym obiektem, przeważnie kolor
obiektu znajdującego się w tle.
uResult
color (Kolor wynikowy). Kolor
powstały w wyniku połączenia koloru mieszanego z kolorem
bazowym.
Dla ułatwienia, w tym
podrozdziale będę używał terminów: pierwszy plan, tło
i rezultat.
Jak
zdążyłeś się przekonać, Fireworks umożliwia
w dowolnej chwili modyfikowanie poziomu krycia obiektów z poziomu suwaka Opacity palety Layers. Krycie
obiektu ma także wpływ na sposób mieszania jego kolorów.
Tryby mieszania można
stosować do pojedynczego obiektu lub do całych grup obiektów.
Jeśli ustawisz dla obiektu wybrany tryb mieszania, a następnie
zgrupujesz ten obiekt z innymi, jego tryb mieszania zostanie usunięty,
gdyż obiekt przejmie tryb mieszania używany w grupie (rozdzielenie
grupy spowoduje przywrócenie trybów mieszania poszczególnych obiektów).
Jeśli często wykorzystujesz tryby mieszania, zamiast grupować
obiekty, do ich oddzielania i organizowania możesz wykorzystać
warstwy. Pozwoli to również uzyskiwać ciekawe rezultaty poprzez
modyfikowanie kolejności poszczególnych warstw.
W zależności od typu
zaznaczonego obiektu, sposoby działania trybów mieszania różnią
się między sobą:
uTryb
edycji grafiki wektorowej.
Tryb mieszania jest zastosowywany do zaznaczonego obiektu.
uTryb
edycji grafiki bitmapowej.
Jeśli utworzyłeś wcześniej zaznaczenie, tryb mieszania jest stosowany do zaznaczonych pikseli.
Jeżeli nie ma żadnego zaznaczenia, tryb mieszania jest
stosowany do obrysów i wypełnień, które będziesz rysował.
Zaznacz obiekt i zmień
ustawienia trybu mieszania w palecie Layers. Jeśli nie zaznaczysz żadnego obiektu, zmiana
trybu spowoduje ustawienie domyślnego trybu mieszania dla wszystkich nowo
tworzonych obiektów.
Tryby mieszania
Tryby mieszania mogą
być początkowo niezrozumiałe, gdyż wykorzystują skomplikowane
obliczenia matematyczne. Na początek, najlepiej porównać rezultaty
ich działania (rysunek 13.29).
Rysunek 13.29.
Porównanie
dwunastu trybów mieszania dostępnych w Fireworks.
W środku ilustracji znajduje się oryginalny obrazek
Multiply - Multiply (Mnożenie)
Screen - Screen (Mnożenie odwrotności)
Darken - Darken (Ciemniejsze)
Lighten - Lighten (Jaśniejsze)
Difference - Difference (Różnica)
Tint - Tint (Odcień)
Invert - Invert
(Odwrotność)
Luminosity - Luminosity (Luminancja)
Color - Color (Kolor)
Saturation - Saturation (Nasycenie)
Hue - Hue (Barwa)
W kolorowej wkładce
znajdziesz barwną ilustrację psów przedstawionych na rysunku
13.19.
Kolor
pierwszego planu i kolor tła to kolory pikseli, a nie obiektów. Przy
stosowaniu trybu mieszania
porównywane są ze sobą pojedyncze piksele obiektów pierwszego planu
i tła.
Multiply
(Mnożenie) i Screen (Mnożenie odwrotności)
Tryb Multiply mnoży kolor pierwszego planu
przez kolor tła. Może on nadać mieszanemu obrazkowi głębsze i bogatsze poziomy
tonalne. W rezultacie zawsze powstaje ciemniejszy kolor. Jeśli kolor
pierwszego planu lub tła to czerń, rezultat również będzie
czarny, a kiedy jeden z nich będzie biały, tryb Multiply nie wykona żadnych zmian.
Tryb Screen jest przeciwieństwem trybu Multiply. W rezultacie powstają
wyblakłe odcienie. Tryb ten działa na zasadzie odwrócenia koloru
pierwszego planu i pomnożenia go przez kolor tła. Podczas gdy tryb Multiply zawsze daje ciemniejsze
kolory, Screen oferuje jaśniejsze. Jeżeli kolorem pierwszego
planu i tła będzie biel, rezultat również będzie
biały. Jeśli oba będą czarne, zastosowanie trybu Screen nie spowoduje żadnych
zmian.
Darken
(Ciemniejsze), Lighten (Jaśniejsze) i Difference (Różnica)
Tryb Darken porównuje kolor pierwszego planu z kolorem
tła i zatrzymuje jedynie ciemniejsze odcienie, zaś tryb Lighten działa wprost przeciwnie: porównuje kolor
pierwszego planu z kolorem tła i zatrzymuje jedynie jaśniejsze
odcienie.
Tryb Difference porównuje kolory pierwszego planu z
tłem i odejmuje ciemniejsze kolory od jaśniejszych. W rezultacie mogą
czasami powstawać ciekawe i zaskakujące efekty kolorystyczne.
Hue (Barwa),
Saturation (Nasycenie), Color (Kolor)
i Luminosity (Luminacja)
Tryb Hue łączy wartość
barwy koloru pierwszego planu z luminancją i nasyceniem koloru tła. W rezultacie, uzyskiwany jest kolor
pierwszego planu, ale tak ciemny lub tak jasny jak kolor tła.
Tryb Saturation łączy nasycenie koloru
pierwszego planu z luminancją i barwą koloru tła.
Tryb Color łączy barwę i nasycenie koloru
pierwszego planu z luminancją koloru tła. Zachowywane są przy
tym odcienie szarości, tryb ten jest więc dobrym sposobem na dodawanie
kolorów do czarno-białych zdjęć lub zabarwianie kolorowych
zdjęć.
Tryb Luminosity łączy luminancję
koloru pierwszego planu z barwą i nasyceniem koloru tła.
Invert
(Odwrotność) i Tint (Odcień)
Tryby
Invert i Tint w mieszaniu
nie wykorzystują w ogóle koloru pierwszego planu. W trybie Invert kolory obiektów pierwszego planu są
zastępowane za pomocą odwróconych kolorów tła. W trybie Tint do koloru tła dodawane są odcienie
szarości.
Erase (Usuwanie)
Usuwa
wszystkie kolory pikseli tła, pozostawiając jedynie znajdujący
się pod nimi obszar roboczy.
Technika
Fireworks: symulowanie źródeł światła za pomocą
trybów mieszania
Jednym z najważniejszych
elementów potrzebnych do utworzenia dobrego efektu trójwymiarowego jest źródło światła. Grę
świateł i cieni można utworzyć poprzez mieszanie
obiektu wypełnionego czarno-białym gradientem z innym obiektem. Do
obrazka dodawany jest wówczas możliwy do sterowania zakres świateł
i cieni. Umożliwia to dostosowywanie "oświetlenia" do
określonych obiektów graficznych.
Aby użyć trybów
mieszania do symulowania świateł czy cieni i utworzyć obiekty
takie, jak te przedstawione na rysunku 13.30:
Rysunek 13.30.
Zmieszaj obiekt
z innym obiektem, wypełnionym gradientem, aby zasymulować
źródło światła
W kolorowej wkładce
znajdziesz barwne ilustracje prezentujące symulowane źródła
światła.
23. Na warstwie Obiekt1 narysuj obiekt za pomocą
jednego z geometrycznych narzędzi
rysunkowych (Rectangle - Prostokąt, Ellipse - Elipsa lub Polygon - Wielokąt). Obiekt ten
będzie bazowym obiektem efektu (nie źródłem światła).
24. Za pomocą palety Fill nadaj obiektowi wypełnienie Solid i dodaj do niego teksturę, na przykład
Parchment (Pergamin). Natężenie tekstury ustaw na
100%.
Zamiast jednolitego
wypełnienia z teksturą możesz wykorzystać wypełnienie
deseniem.
25. Wybierz z menu polecenie EditClone, aby
utworzyć kopię obiektu znajdującą się dokładnie
nad oryginałem.
26. Dla nowego obiektu wybierz w palecie Fill wypełnienie gradientowe Radial o nazwie White, Black. Usuń teksturę (jeśli jest),
przeciągając suwak Amount of texture
do wartości 0%.
27. Wybierz polecenie WindowLayers, aby otworzyć paletę Layers. Zmień tryb mieszania na Multiply i zmodyfikuj "na oko" wartość krycia w
zależności od koloru oryginalnego obiektu.
28. W obiekcie zostaną wyświetlone
uchwyty, pozwalające modyfikować wypełnienie. Przeciągnij
okrągły uchwyt
wypełnienia gradientowego i zmień jego położenie tak, aby
środek białej części wypełnienia znajdował
się w miejscu, w którym ma padać najjaśniejsze
"światło". Jeżeli będzie to konieczne, przeciągnij
kwadratowy uchwyt edycyjny, aby ustalić kąt gradientu. W ten sposób
dostosowałeś źródło światła.
Możesz za
pomocą narzędzia Select Behind zaznaczyć oryginalny obiekt (ten z teksturą lub wypełniony
deseniem) i zastosować do niego jeden z efektów fazowania.
Zróżnicowana wysokość fazy może mieć duży
wpływ na realistyczny, trójwymiarowy wygląd Twoich obiektów.
29. Jeśli chcesz, możesz zaznaczyć oba
obiekty i zmienić ich położenia. Zablokuj warstwę Obiekt1
i nie umieszczaj na niej żadnych innych obiektów. Oba znajdujące
się na niej obiekty muszą być zawsze razem przesuwane, ale nie
można ich zgrupować, ponieważ spowodowałoby to utracenie
ustawień trybów mieszania i w rezultacie efektu oświetlenia.
Przechowywanie tych obiektów w oddzielnej warstwie ułatwia korzystanie z
trybu Single
Layer Mode w trakcie późniejszych
edycji.
W przykładzie tym
wykorzystałem gradient radialny, ale tym możesz wykorzystywać
różne typy gradientów, co pozwoli Ci uzyskać naprawdę
doskonałe efekty (na przykład wybuchające gwiazdy). Co
więcej - edytując gradient i zamieniając czystą biel na stonowane
odcienie szarości, możesz tworzyć jeszcze bardziej subtelne
oświetlenie. Nie obawiaj się także eksperymentowania z
różnymi trybami mieszania.
Więcej informacji o
gradientach znajdziesz w rozdziale 11.
Technika
Fireworks: wtapianie zaznaczeń
Najczęściej
wykonywaną czynnością podczas edycji grafiki bitmapowej jest
przenoszenie elementów z jednych obrazków do innych, w którym muszą
zostać umieszczone nad innym tłem. Wtapianie zaznaczenia może
uczynić ten proces bardziej wydajnym, ukryje postrzępienia
krawędzi i pozwoli odrzucić wszystkie niepożądane,
"zabłąkane" piksele.
Aby
skopiować obrazek pierwszego planu z jednego dokumentu i umieścić
go w innym
30. Otwórz dokument źródłowy i dokument
docelowy w Fireworks. W dokumencie źródłowym powinien
znajdować się Twój element pierwszego planu. Dokument docelowy
powinien już mieć odpowiednie tło.
31. W dokumencie źródłowym użyj
narzędzi Lasso lub Polygon Lasso do
utworzenia zaznaczenia (rysunek 13.31). Zaznacz element pierwszego planu najdokładniej
jak potrafisz.
Rysunek 13.31.
Kopiowanie
zmiękczonego zaznaczenia do innego dokumentu
32. Wybierz z menu polecenie ModifyMarqueeFeather, w oknie dialogowym Feather Selection wpisz wartość 10 i kliknij przycisk OK. Spowoduje to wygładzenie selekcji i
ukrycie wszystkich postrzępionych krawędzi.
33. Wybierz z menu polecenie EditCopy lub użyj
skrótu klawiaturowego Ctrl+CCommand+C), aby skopiować zaznaczenie do schowka.
34. Przejdź do docelowego dokumentu. Wybierz z
menu polecenie ModifyExit Bitmap Mode, użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Shift+ECommand+Shift+E)
lub kliknij przycisk "STOP" znajdujący się na dolnej krawędzi
okna dokumentu, aby przejść do trybu edycji grafiki wektorowej
(jeśli jeszcze w nim nie jesteś).
35. Wybierz z menu polecenie EditPaste lub
użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+VCommand+V), aby wkleić zaznaczenie ze schowka do
dokumentu jako nowy obiekt bitmapowy.
36. Przesuń nowy element do miejsca, w którym ma
być położony.
Technika
Fireworks: komponowanie obiektów
Zaprezentowanie
pojedynczych elementów w postaci jednego obrazka wymaga najczęściej
wykorzystania kilku różnych
technik kompozycyjnych. W naszym przykładzie użyjemy obiektów z maskami, krycia, trybów mieszania i
warstw z teksturami i zewnętrznymi cieniami do połączenia
siedmiu lub ośmiu oddzielnych obiektów w jeden końcowy obrazek.
Jeśli przed
przystąpieniem do ćwiczeń chcesz zobaczyć, jak będzie
wyglądał ich rezultat, zerknij do kolorowej wkładki.
Zaczniemy od utworzenia
najniżej położonego elementu kompozycji, czyli obszaru roboczego,
który w naszym przypadku będzie czarny (rysunek 13.32).
Rysunek 13.32.
Poprzez
przeświecające obiekty znajdujące się na samej górze
widać teksturę obiektów tła, zaś zewnętrzny
cień wtapia się w obszar roboczy
Background ... - Obiekt tła
Drop ... - Cień zewnętrzny
Canvas - Obszar roboczy
W końcowym obrazku
widoczny będzie jedynie niewielki fragment obszaru roboczego. Obiekt
tła posiada wypełnienie z siatkową teksturą, przez które
widać będzie później inne
elementy, co spotęguje wrażenie głębi. Dodamy do niego
również zewnętrzny cień, który pozwoli utworzyć
łagodne przejście pomiędzy nim samym i obszarem roboczym.
Unikanie prostych linii i zbyt widocznych krawędzi (lub ich ukrywanie)
pomoże stworzyć wrażenie spójności oddzielnych elementów
kompozycji.
Na
kolejnej warstwie znajduje się czerwono-czarny deseń. Aby wtopić
go w obiekt tła, użyłem
maski alfa, żeby deseń przechodził od góry do dołu
odpowiednio od całkowitego krycia do całkowitej
przezroczystości. Efekt taki można osiągnąć poprzez
wykorzystanie obiektu z maską, którego maska została pokazana na
rysunku 13.33. Tam, gdzie maska jest czarna, znajdujący się pod
nią obiekt jest nieprzezroczysty, w jej białych obszarach obiekt jest
całkowicie przezroczysty. Odcienie szarości zapewniają
różne poziomy przezroczystości.
Rysunek 13.33.
Pokazany na
rysunku obiekt wektorowy wypełniony gradientem, poprzez użycie go
jako maski, pozwolił na utworzenie przejścia czerwono-czarnego
desenia od krycia do przezroczystości
Object - Obiekt
Mask - Maska
Aby połączyć
maskę i obiekt w obiekt z maską (rysunek 13.34), wystarczy
zaznaczyć oba obiekty i wybrać z menu polecenie ModifyMaskPaste as Mask. Przez maskę będzie teraz widać
obiekt tła. Wszystkie obiekty wyglądają tak, jakby były
jedną całością, a nie odrębnymi elementami. Maskę
wektorową oczywiście wciąż można edytować.
Rysunek 13.34.
Przesuwając
uchwyt wypełnienia gradientowego maski, można dostosować
krycie obiektu znajdującego się pod spodem
Trzy
różne wersje logo Fireworks (rysunek 13.35) znajdują się na
osobnych warstwach. Big Crinkley Logo posiada otwory, przez które widać
tło, zaś efekt fazowania pozwolił "unieść" je nad
obszarem roboczym i dał wrażenie głębi. Real Logo
(można je szybko pobrać ze strony internetowej Fireworks lub innego
miejsca) wygląda na nieco postrzępione, ale zostanie prawie
całe przykryte przez Hand-Drawn Logo, przez które z kolei
będzie widać kolory obiektu znajdującego się pod spodem.
Zastosowane do Hand-Drawn Logo zewnętrzny cień i wewnętrzna faza
dają wrażenie głębi i tworzą łagodne
przejście pomiędzy tym obiektem i znajdującym się
poniżej Real Logo.
Rysunek 13.35.
Dzięki
przezroczystości, zewnętrznym cieniom i fazowaniu elementy
pierwszego planu dobrze wyglądają
po ułożeniu ich
w stosy
Big ... - Big Crinkley Logo
Hand ... - Hand-Drawn Logo z efektami Real Logo
Real ... - Real Logo
"Skórzany"
wygląd dolnej połowy dokumentu sprawia, że wydaje się ona
dobrym miejscem dla obiektów tekstowych. Wybrana przeze mnie czcionka Heavy Rotation (rysunek 13.36) jest tak zbudowana, że
wygląda jakby została w coś wciśnięta. Ustawienie 50-procentowego
krycia obiektu tekstowego pozwoliło wyświetlić
część znajdującej się poniżej tekstury i
zawęzić tekst. Wrażenie iluzji spotęgowane zostało zastosowaniem
do obiektu tekstowego trybu mieszania Screen, który odwraca kolor pierwszego planu i mnoży go
przez kolor tła.
Końcowy rezultat -
uzyskany z wykorzystaniem obiektów z maskami, przezroczystości, trybów
mieszania, warstw, tekstur i efektów, takich jak zewnętrzne cienie -
możesz zobaczyć na rysunku 13.37.
Podsumowanie
Fireworks oferuje wiele opcji
umożliwiających łączenie wielu różnych obiektów w celu
uzyskania obiektów bardziej złożonych lub efektów specjalnych.
Rozmieszczając i komponując obiekty w Fireworks,
powinieneś pamiętać o następujących rzeczach:
Rysunek 13.36.
Ustawienia krycia
i trybów mieszania dostępne w palecie Layers pomogły
wtopić obiekt tekstowy (u góry)w teksturę tła (u
dołu)
100% opacity - 100% krycia
Screen ... - Tryb mieszania Screen
50% opacity - 50% krycia
Rysunek 13.37.
Do
połączenia wielu obiektów w ten zintegrowany, wielowarstwowy obrazek
zostało wykorzystanych wiele technik kompozycji
uWarstwy
pomagają organizować dokument, co ułatwia zaznaczanie i
edytowania podobnych obiektów.
uPaleta Layers jest "centrum zarządzania" warstwami.
uPoszczególne
warstwy dokumentu możesz ukrywać, wyświetlać lub blokować.
uWarstwy
mogą zawierać podwarstwy obiektów. Podwarstwy możesz
pokazywać, ukrywać, przemieszczać kopiować i usuwać -
podobnie jak warstwy
uDo
precyzyjnego rozmieszczania obiektów w obszarze roboczym możesz wykorzystywać
linijki, siatkę dokumentu i prowadnice.
uObiekty
mogą być grupowane. Grupa obiektów zachowuje się tak samo jak pojedynczy
obiekt.
uMaski dają ogromne możliwości sterowania
przezroczystością obiektów.
uTryby
mieszania pozwalają szybko i łatwo mieszać ze sobą
różne obiekty.
uStosując
jednocześnie wiele technik kompozycji, możesz w Fireworks
połączyć różne obiekty w jeden spójny obrazek.
W następnym rozdziale
opisane zostanie przechwytywanie i importowanie obrazków do Fireworks.
Document Info
Accesari:
4215
Apreciat:
Comenteaza documentul:
Nu esti inregistrat Trebuie sa fii utilizator inregistrat pentru a putea comenta