Wycena wartooci obligacji
Praca licencjacka napisana samodzielnie przy wykorzystaniu literatury ekonomicznej, oceniona na 5.
Prezentuje tylko spis treoci, przyk³adowy rozdzia³ oraz bibliografiê.
Cena - pytaj pod GG 9524518
SPIS TREOCI
Wstêp 3
Rozdzia³ I
Pojêcie i klasyfikacja obligacji
Obligacje na rynku finansowym 5
Pojêcie obligacji i jej podzia³ 10
Rozdzia³ II
Techniki pomiaru parametrów obligacji
Determinaty ceny i atrakcyjnooci obligacji 24
Miary stopy zwrotu z obligacji 30
Miary zmiennooci cen obligacji 42
Rozdzia³ III
Metody i warunki wyceny obligacji
Wycena obligacji o klasycznej strukturze p³atnooci 49
Wycena obligacji zamiennych na akcje 52
Pojêcie i emisja obligacji zamiennych 52
Wycena obligacji zamiennej i jej charakteryzacja 63
Wycena obligacji emitowanych w procesie sekurytyzacji 77
Zagadnienia zwi¹zane z procesem sekurytyzacji 77
Wycena instrumentów CDO 88
Podsumowanie 94
Bibliografia 95
Sekurytyzacjê bezspornie mo¿na zaliczyæ do grupy zjawisk, które na rynku finansowym funkcjonuj¹ stosunkowo od niedawna. Jej pojawienie umieociæ nale¿y na lata 70. XX w. i w³aociwie ju¿ wtedy uznano j¹ za prze³om w finansach publicznych oraz okrzykniêto krokiem milowym w dziejach finansowania[1].
Sekurytyzacjê aktywów okreoliæ mo¿na jako alternatywny sposób umo¿liwiaj¹cy przedsiêbiorstwom i instytucjom finansowym na pozyskanie kapita³u[2], b¹dY te¿ jako proces polegaj¹cy na ³¹czeniu jednorodnych, niep³ynnych aktywów finansowych, które nastêpnie usuniête z bilansu inicjatora procesu stanowi¹ zabezpieczenie p³ynnych papierów wartoociowych bêd¹cych przedmiotem obrotu na rynkach kapita³owych . Pojmowanie sekurytyzacji nie tylko jako proces scalania aktywów obrotowych i finansowych o podobnym charakterze , ale rozumienie jej jako ogólnego zjawiska, które cechuje siê pozyskiwaniem coraz wiêkszych ilooci funduszy poprzez wykorzystanie poorednictwa papierów wartoociowych , o wiele lepiej oddaje charakter tego nowoczesnego instrumentu.
Mechanizm i proces sekurytyzacji aktywów mo¿e ró¿niæ siê od modelowego, gdy¿ w praktyce pojawiaæ siê bêd¹ odstêpstwa w zale¿nooci od rodzaju sekurytyzowanych aktywów, celów, jakie chc¹ osi¹gn¹æ sprzedaj¹cy aktywa oraz uwarunkowañ kulturowych, ekonomicznych i prawnych w poszczególnych krajach[6].
Proces sekurytyzacji inicjowany jest przez pomiot gospodarczy, tzw. aran¿era (inicjatora), przewa¿nie bêd¹cego ró¿nego rodzaju po¿yczkodawc¹. Podmiot ten z portfela nale¿nooci tworzy aktywa, które staj¹ siê zabezpieczeniem emisji[7]. Reprezentuj¹ one prawa do p³atnooci maj¹cych nast¹piæ w przysz³ooci. Fakt wyodrêbniania aktywów nie przekreola mo¿liwooci ich faktycznego powstania dopiero w przysz³ooci, co tyczy siê np. nale¿nooci zwi¹zanych z kartami kredytowymi. Wyselekcjonowane aktywa, wczeoniej "przeanalizowane pod wzglêdem jakoociowym prawnym i na podstawie danych historycznych" , s¹ nastêpnie sprzedawane specjalnie w tym celu stworzonemu przedsiêbiorstwu, z tej racji, ¿e inicjatorzy emisji zwykle nie prowadz¹ bezpooredniej sprzeda¿y tych instrumentów . Przeniesienie aktywów dokonuje siê przez przeniesienie praw, a wiêc umowê kupna-sprzeda¿y w przypadku aktywów materialnych lub cesjê w przypadku wierzytelnooci . Powo³anym do ¿ycia podmiotem, bêd¹cym wyodrêbnion¹ prawnie jednostk¹, jest spó³ka celowa (Special Purpose Vehicle). Ca³y ten etap jest z regu³y tak zaprojektowany, aby oddzieliæ ryzyko zwi¹zane z dzia³alnooci¹ gospodarcz¹ firmy od ryzyka jej d³u¿ników . Z kolei SPV w celu zdobycia kapita³u s³u¿¹cego do zap³aty za zakupione wierzytelnooci, emituje papiery wartoociowe na rynku kapita³owym. S¹ one emitowane w ramach programu emisyjnego, szczegó³owo okreolone w umowie programowej, w oddzielnych transzach umo¿liwiaj¹cych wykorzystanie tylko czêoci zad³u¿enia i dostosowanie wartooci zad³u¿enia do rzeczywistych potrzeb aran¿era . Dodajmy, ¿e emitentami instrumentów zabezpieczonych aktywami mog¹ byæ podmioty zale¿ne do sponsorów emisji lub podmioty nale¿¹ce do banków inwestycyjnych . Poniewa¿ podstawowym Yród³em zaspokojenia roszczeñ inwestorów s¹ wp³ywy zwi¹zane z sekurytyzowanymi aktywami, emitowane papiery wartoociowe nazywane s¹ papierami wartoociowymi opartymi o aktywa lub papierami zabezpieczonymi o aktywa (asset backed securities - ABS) .
W wiêkszooci przypadków papiery wartoociowe oparte o aktywa poddawane s¹ ocenie kredytowej przez wyspecjalizowane agencje ratingowe. Opcja taka wymaga poniesienia dodatkowych wydatków, zwiêkszaj¹c tym samym koszt pozyskiwanego kapita³u. To, co jednak przes¹dza niejednokrotnie o koniecznooci zastosowania tej opcji to skomplikowana najczêociej struktura wykorzystywana w procesach sekurytyzacji, która po przeprowadzeniu oceny ratingowej stanie siê ³atwiejsza do rozpoznania przez inwestorów[15]. Zaznaczmy, ¿e spó³ka celowa jest spó³k¹ nieznan¹, bez historii, zatem emitowanym przez ni¹ papierom towarzyszy du¿e ryzyko, które jest tym mniejsze im lepsze s¹ aktywa stanowi¹ce zabezpieczenie emitowanych obligacji[16].
Inwestorzy, którzy nabyli ABS zaanga¿owany kapita³ oraz odsetki otrzymuj¹ z wp³ywu p³atnooci zwi¹zanych z nale¿noociami, co nastêpuje za poorednictwem spó³ki celowej. W celu obs³ugi wp³ywów od d³u¿ników najczêociej zawierana jest umowa z agentem us³ugowym (servicer), którym z regu³y jest aran¿er. W przypadku emisji obligacji organizatorem bêdzie bank, który pe³ni rolê agenta emisji, agenta p³atniczego, dealera, depozytariusza, a czasem tak¿e gwaranta. Niejednokrotnie role te podzielone s¹ miêdzy bankami, b¹dY te¿ banki tworz¹ce tzw. konsorcjum. Proces emisji przebiega jak standardowy proces emisji obligacji w trybie niepublicznym. Nie oznacza to jednak, ¿e taka emisja nie mo¿e byæ przeprowadzona w trybie emisji publicznej. Emisje w procesach sekurytyzacji, które mia³y miejsce w Polsce, przeprowadzane by³y jednak w trybach emisji niepublicznych. Bank, po uplasowaniu emisji, przelewa orodki na rachunek SPV, a z kolei SPV przelewa pozyskane orodki na rachunek inicjatora, sp³acaj¹c swoje zobowi¹zania wobec niego[17].
Teoretycznie, wszystko, co ma jak¹kolwiek wartooæ i mo¿e w przysz³ooci przynosiæ dochody odsetkowe, mo¿e staæ siê przedmiotem sekurytyzacji. Sekurytyzowaæ w zasadzie mo¿na wszystkie wierzytelnooci, które przynosz¹ regularny dop³yw kapita³u[18]. W praktyce jednak tylko niektóre aktywa mo¿na poddaæ temu procesowi. Dzieje siê tak dlatego, poniewa¿ emitent d¹¿¹c do ograniczenia ryzyka oraz kosztów, wybiera jedynie te aktywa, które spe³niaj¹ okreolone, czêsto bardzo ostre kryteria. W zwi¹zku z tym niezmiernie wa¿ne jest, aby jeszcze w fazie planowania i przygotowania procesu dokonaæ dok³adnej analizy portfela, tak aby unikn¹æ nieplanowanych problemów i kosztów. Tak wybrana pula aktywów musi spe³niaæ bezwzglêdnie konieczne kryteria, bez których przeprowadzenie sekurytyzacji nie jest mo¿liwe. Ponadto istnieje wiele warunków, których nieuwzglêdnienie w doborze puli aktywów co prawda nie uniemo¿liwia przeprowadzenia emisji, ale znacznie j¹ utrudnia i podra¿a . By móc nazwaæ okreolone aktywa idealnymi musia³aby istnieæ pewnooæ, ¿e nale¿nooci zostan¹ w ogóle sp³acone oraz, ¿e wp³ywy ze sp³aty nale¿nooci s¹ w pe³ni przewidywane. Papiery wartoociowe oparte o takie aktywa by³y niemal pozbawione ryzyka kredytowego, co spowodowane jest tym, ¿e sp³ata kapita³u i odsetek od tych papierów bazuje niemal wy³¹cznie na przep³ywach zwi¹zanych z nale¿noociami i nie zale¿y np. od kondycji finansowej aran¿era transakcji .
Niew¹tpliwie gwarancj¹ najwy¿szej jakooci sekurytyzacji s¹ aktywa wchodz¹ce do puli, które regularnie generuj¹ prognozowalne przep³ywy finansowe. Niestety, samo wystêpowanie takich przep³ywów w bie¿¹cym okresie nie wystarcza. Niezbêdna jest równie¿ umiejêtnooæ analizy ich charakteru i wielkooci w przysz³ych okresach. Podstaw¹ takiej prognozy jest dok³adna znajomooæ historycznych danych statystycznych, odnosz¹cych siê bezpoorednio do danej puli aktywów . Im wiêksza prognozowalnooæ przep³ywów finansowych cechuje sekurytyzowane aktywa tym ³atwiejsze bêdzie opracowanie prognozy p³atnooci sekurytyzowanych aktywów , co jest podawane jako jeden z warunków, które powinny byæ spe³nione przez aktywa. Oczywiocie wp³ywy z poszczególnych nale¿nooci mog¹ nastêpowaæ zgodnie z wczeoniej za³o¿onym schematem, co przyk³adowo bêdzie mia³o miejsce w przypadku umowy kredytowej czy te¿ umowy o leasing. Brak spe³nienia tych warunków utrudnia restrukturyzacjê i w³aociw¹ konstrukcjê papierów wartoociowych .
Poszczególne nale¿nooci powinny równie¿ odznaczaæ siê niskim ryzykiem kredytowym. Zwiêkszy to bowiem pewnooæ, ¿e roszczenia inwestorów zostan¹ zaspokojone, choæ nie jest to warunek konieczny. Nawet jeoli istnieje du¿a obawa, czy poszczególne aktywa zostan¹ sp³acone lub wygeneruj¹ dochody, to odpowiednia ich restrukturyzacja mo¿e doprowadziæ do stworzenia bezpiecznych papierów wartoociowych bazuj¹cych na tych aktywach[24]. Równie¿ niskie ryzyko sp³aty swoich zobowi¹zañ przez d³u¿ników, ¿e potencjalni inwestorzy mog¹ preferowaæ papiery typu ABS przed innymi papierami wartoociowymi .
Zbiór nale¿nooci powinien byæ odpowiednio du¿y oraz zró¿nicowany. Powodem, dla którego wartooæ pojedynczej transakcji powinna byæ wysoka, s¹ przede wszystkim koszty organizacji i póYniejszej obs³ugi takiego przedsiêwziêcia. Transakcja o ni¿szym wolumenie by¸ aby nieop³acalna. Do pokrycia wszystkich kosztów konieczne jest wiêc osi¹gniêcie korzyoci sali[26]. Po drugie, zawsze pozostaje pewne prawdopodobieñstwo, ¿e poszczególne nale¿nooci z ró¿nych wzglêdów bêd¹ nieoci¹galne albo ich sp³ata nie nast¹pi w terminie . Bez w¹tpienia jednak dywersyfikacja portfela w znacz¹cy sposób ogranicza ryzyko zwi¹zane z niezale¿nymi od przedsiêbiorstw czynnikami, jak wahania koniunktury w bran¿y i ca³ej gospodarce czy bezrobocie, które mog¹ zwiêkszyæ prawdopodobieñstwo niewyp³acalnooci kredytobiorcy. Dlatego wyodrêbniona pula powinna sk³adaæ siê z aktywów odnosz¹cych siê do du¿ej liczby pomiotów z ró¿nych regionów i bran¿. Taki zabieg ma s³u¿yæ wybraniu aktywów o najwy¿szej jakooci, a wiêc wysokim poziomie bezpieczeñstwa[28].
Sekurytyzacj¹ objête by³y najczêociej kredyty hipoteczne. Pocz¹wszy jednak od 1985, gama sekurytyzowanych aktywów poczê³a siê gwa³townie rozszerzaæ. Obecnie sekurytyzuje siê na owiecie takie aktywa, jak:
kredyty hipoteczne,
kredyty dla przedsiêbiorstw,
kredyty konsumenckie,
po¿yczki na zakup samochodów,
nale¿nooci z tytu³u leasingu,
nale¿nooci z kart kredytowych,
nale¿nooci handlowe,
nale¿nooci z rachunków telefonicznych,
nale¿nooci ze sprzeda¿y gazu i energii elektronicznej,
nale¿nooci z tytu³u umów farnchisingowych,
nale¿nooci z tytu³u umów ubezpieczeniowych[29].
Wierzytelnooci mog¹ byæ zarówno ju¿ istniej¹ce jaki i przysz³e. Sekurytyzacja nale¿nooci istniej¹cych dotyczy aktywów finansowych znajduj¹cych siê w bilansie aran¿era, pod warunkiem ¿e s¹ niewymagalne, tzn. termin ich p³atnooci jeszcze nie nast¹pi³ .
Specyficznym typem wierzytelnooci s¹ te, które jeszcze nie powsta³y, natomiast istniej¹ przes³anki ich prawnego i ekonomicznego powstania w przysz³ooci. Wierzytelnooci te, zwane w literaturze fachowej tzw. ekspaktatyw¹ wierzytelnooci, powstaj¹ wtedy, gdy stosunek prawny, z którego wierzytelnooæ ma wynikaæ jeszcze nie powsta³, jednak¿e jest mo¿liwy do okreolenia[31]. Mo¿na wymieniæ cztery podstawowe rodzaje przysz³ych wierzytelnooci:
wierzytelnooci, które w okreolonym momencie nie istniej¹, ale wobec których wystêpuje domniemanie ich powstania w przysz³ooci,
wierzytelnooci oparte na ju¿ zawartych umowach, na mocy których orodki pieniê¿ne (np. sp³ata d³ugu) bêd¹ przep³ywaæ w przysz³ooci (jest to tzw. przyrzeczenie sp³aty),
wierzytelnooci, które powstan¹ z nadejociem zdarzenia przysz³ego i niepewnego (wierzytelnooæ warunkowa),
wierzytelnooci, które powstan¹ z nadejociem okreolonego terminu (wierzytelnooci terminów)[32].
Istota sekurytyzacji polega na oddzieleniu ryzyka zwi¹zanego z aktywami bêd¹cymi podstaw¹ emisji papierów wartoociowych od ryzyka zwi¹zanego z funkcjonowaniem aran¿era - kreatora tych aktywów. Takie rozwi¹zanie ma wiele zalet. Jego niew¹tpliw¹ wad¹ jest jednak fakt, ¿e inwestorzy w przypadku trudnooci p³atniczych d³u¿ników, nie mog¹ zwróciæ siê ze swoimi roszczeniami do sprzedawcy tych aktywów. Dlatego inwestorzy z pewnooci¹ niechêtnie odnosiliby siê do tych instrumentów, gdyby nie istnia³y inne formy zabezpieczenia sp³aty ich wierzytelnooci. Jest to tym bardziej po¿¹dane im wiêksza jest nieprzewidywalnooæ p³atnooci z sekurytyzowanych wierzytelnooci[33].
Do sposobów podwy¿szaj¹cych bezpieczeñstwo papierów d³u¿nych zalicza siê miêdzy innymi:
ubezpieczenie przed ryzykiem kredytowym sekurytyzowanych aktywów (owiadczenie zak³adu ubezpieczeniowego polegaj¹ce na wyp³acie odszkodowania za szkodê w skutek niesp³acenia lub nieterminowego sp³acenia nale¿nooci przez d³u¿nika),
udzielnie przez bank akredytywy, gwarantuj¹cej sp³atê okreolonego zbioru sekurytyzowanych aktywów,
nadzabezpieczenie, polegaj¹ce na transferze do spó³ki celowej aktywów finansowych zapewniaj¹cych mo¿liwooæ wygenerowania wiêkszej ilooci orodków pieniê¿nych ni¿ jest to potrzebne do zaspokojenia roszczeñ inwestorów z wyemitowanych papierów d³u¿nych,
podzia³ emisji na transze o zró¿nicowanych charakterystykach inwestycyjnych, posiadaj¹cych ró¿ny stopieñ zaspokajania roszczeñ,
gwarantowany kontrakt inwestycyjny, polegaj¹cy na odprowadzeniu orodków pieniê¿nych generowanych przez aktywa sprzedane spó³ce celowej na rachunek bankowy prowadzony przy sta³ej stopie procentowej,
bufor czasowy, pozwalaj¹cy na przesuniêcie, zgodnie z danymi historycznymi, terminu wykupu papierów d³u¿nych w stosunku do terminu sp³ywu orodków z wykupionych nale¿nooci[34].
Zabezpieczenia te mog¹ byæ stosowane w zale¿nooci od sytuacji oddzielnie lub ³¹cznie, tak aby jak najlepiej zabezpieczyæ inwestorów i maksymalnie obni¿yæ ryzyko inwestycyjne.
Poza wczeoniej omówionymi korzyociami sekurytyzacji, do których zaliczymy finansowanie pozabilansowe, zmniejszenie kosztu kapita³u oraz dywersyfikacja ryzyka kredytowego, wymienia siê tak¿e kilka innych zalet tego procesu. Uwa¿a siê miêdzy innymi, ¿e sekurytyzacja jest orodkiem na poprawê p³ynnooci aktywów firmy. Zapewnia to odpowiednia dywersyfikacja tych aktywów, a co za tym idzie restrukturyzacja przep³ywów pieniê¿nych z nich generowanych . Kolejn¹ zaleta sekurytyzacji jest to, ¿e umo¿liwia ona pozyskanie kapita³u bez koniecznooci ujawniania danych o swojej firmie, zao sama sprzeda¿ nale¿nooci nie musi oznaczaæ zerwania kontraktów z d³u¿nikami. Najczêociej aran¿er pozostawia sobie funkcjê agenta us³ugowego. Z punktu widzenia klientów to aran¿er jest w dalszym ci¹gu uch partnerem, mimo, ¿e w³aocicielem nale¿nooci jest ju¿ podmiot trzeci. Kontynuacja kontraktów jest o tyle istotna, ¿e umo¿liwia ona prowadzenie dalszej wspó³pracy biznesowej .
Jako ograniczenia i wady techniki sekurytyzacji wymieniæ nale¿y skomplikowan¹ strukturê procesu, gdy¿ w rzeczywistooci procesy sekurytyzacyjne cechuj¹ siê z³o¿onooci¹ od strony prawnej, infrastrukturalnej, a emitowane instrumenty s¹ trudne do wyceny. Z tego tytu³u stosunkowo ³atwo jest na pocz¹tku procesu przyj¹æ b³êdne za³o¿enia co do oczekiwañ inwestorów[37]. Sekurytyzacja wymaga zatem anga¿owania szerokiego grona doradców, poniesienia znacznych kosztów i op³at, a inwestorzy ¿¹daj¹ dodatkowej rekompensaty za z³o¿onooæ instrumentu .
Kolejny problem stanowi negatywna selekcja aktywów W miarê rozwoju procesów sekurytyzacyjnych podnoszone s¹ g³osy, ¿e instytucje rozwa¿aj¹ce sekurytyzacjê bêd¹ do tego celu wybieraæ przede wszystkim kredyty o ni¿szej dochodowooci, ale te¿ ni¿szym ryzyku. Nie wymagaj¹ one znacznych nak³adów na poprawê jakooci kredytowej emitowanych ABS. Tym samym banki mog¹ pozostawiaæ sobie aktywa o gorszej jakooci kredytowej i nara¿aæ siê na nadmiern¹ ekspozycjê na ryzyko. Wed³ug niektórych prawdopodobieñstwo takiego scenariusza jest nieznaczne, bo by³oby to sprzeczne z typow¹ rol¹ poorednika kredytowego, tak samo prawdopodobne jest, ¿e przy selekcji aktywów do sekurytyzacji banki bêd¹ obieraæ dwa rodzaje strategii: w przypadku aktywów "³atwych do sekurytyzacji" bêd¹ je do tego przeznaczaæ, natomiast w odniesieniu do pozosta³ych bêd¹ czerpaæ korzyoci ze swojej dobrej ekspertyzy ryzyka kredytowego i zamiast stawaæ siê beneficjantami emisji ABS, zrealizuj¹ profity z tytu³u gwarancji i przeciêtnie wy¿szych stóp procentowych. Jako kontrargument do powy¿szych tez mo¿na przytoczyæ g³osy, wed³ug których jedn¹ z przyczyn gorszego standingu banków jest w³aonie sekurytyzacja aktywów. Padaj¹ s³owa, ¿e dla niektórych banków emisje ABS i commercial papers osi¹gnê³y po³owê sumy kredytów, co skutkuje znacznym "efektem arbitra¿owym". Szczególnie dotyczy to du¿ych banków, które dziêki temu w wielu przypadkach podnios¹ swoje wspó³czynniki adekwatnooci kapita³owej, a to z kolei oomieli je do dalszej sekurytyzacji[39].
Instytucje mog¹ tak¿e sekurytyzowaæ aktywa najs³absze, o najwiêkszym ryzyku. Skutkiem tego mo¿e byæ transfer nadmiernego ryzyka od aran¿era do inwestorów. Za takim scenariuszem przemawiaæ mo¿e wysokie oprocentowanie ryzykownych aktywów i tym samym ABS oraz pewne ryzyka moralne (moral hazards). Niestety istniej¹ racjonalne argumenty za realnooci¹ powy¿szego zagro¿enia. Banki dysponuj¹ pe³niejsz¹ informacj¹ o swoich kredytobiorcach ni¿ podmioty z zewn¹trz, w tym oczywiocie nabywcy ABS. Ta asymetria informacji w stosunku do aktywów rodzi problem "wyciskania" (lemon problem), czyli wrzucania przez banki z³ych kredytów do portfela aktywów o wysokiej jakooci.
Zwróæmy uwagê równie¿ na problem pozornej poprawy sprawozdañ Pokusie upiêkszania sprawozdañ za pomoc¹ sekurytyzacji mog¹ nie sprostaæ s³absze instytucje. One to dziêki zastosowaniu techniki, mog¹ przerzuciæ Yród³a finansowania poza bilans, tym samym poprawiæ wskaYniki rentownooci, dYwigni finansowej i kapitalizacji. Przy pewnej asymetrii informacji na rynku mo¿e dojoæ po pozornego podniesienia ratingu instytucji i pozyskania tañszego d³ugu. Równie¿ ten argument, przy za³o¿eniu efektywnooci rynku i agencji ratingowych, traci na znaczeniu. Dodatkowo nale¿y wzi¹æ pod uwagê, ¿e w przypadku ABS ogólna jakooæ kredytowa aran¿era jako zabezpieczenie pe³ni rolê w zasadzie reasekuracyjn¹[40].
Podsumowuj¹c, sekurytyzacja przede wszystkim jawi siê jako alternatywna forma pozyskania funduszy. Poprzez mechanizm oddzielania ryzyka oraz "uwolnienia" kapita³u w³asnego, musi byæ konkurencyjna w stosunku do klasycznych technik finansowania, jednoczeonie pozwalaj¹c na dotarcie do alternatywnej grupy inwestorów. Czêoæ korzyoci osi¹ganych z sekurytyzacji cechowaæ bêdzie ich bezpooredniooæ i policzalnooæ, natomiast pozosta³a czêoæ bêdzie trudna do skwantyfikowania
BIBLIOGRAFIA
Antkiewicz S. Akcje i obligacje w finansowaniu przedsiêbiorstw, "Zarz¹dzanie i finanse", Warszawa 2002r
Bartnik A. Obligacje zamienne na akcje i obligacje z prawem pierwszeñstwa, "Lage Artis", Kraków 1998r
B¹czyk M. Papiery wartoociowe, "Zakamycze" Warszawa 2000r
Bielecka Z. Papiery d³u¿ne "Parkiet" Warszawa 1998r
Bieñ W. Rynek papierów wartoociowych, "Difin" Warszawa 1996r
Dêbski W. Akcje, obligacje i ich wycena, "Absolwent" £ódY 1997r., s. 61. "PWN" Warszawa 2000r
Dêbski W. Rynek finansowy i jego mechanizmy, "Wydawnictwo Naukowe PWN", Warszawa 2001r
Elton E., Martin J. Nowoczesna teoria portfelowa i analiza papierów wartoociowych, "WIG-Press" Warszawa 1998r
Fabozzi F., Gifford F. Zarz¹dzanie portfelem inwestycji finansowych przynosz¹cych sta³y dochód, "PWN" Warszawa 2000r
Francis J. Podstawy inwestowania, "ABC" Warszawa 2000
Grasela M. Obligacje zamienne na akcje, "Ostoja", Kraków 1999r
Grzesiak N. Hedgingd i nowoczesne us³ugi finansowe, pod red. M. Biegañski, A. Janc, "WAE", Poznañ 2001r
Jajuga K., Jajuga T. Inwestycje: instrumenty finansowe, ryzyko finansowe, in¿ynieria finansowa, "Wydawnictwo Naukowe PWN" Warszawa 2001r.
Jakubek M., Mojak J. Prawo papierów wartoociowych. Wprowadzenie. Zbiór przepisów. Wprowadzenie. Zbiór przepisów Lubelskie Wydawnictwo Prawnicze, Lublin 1998r
Jakubiec I. Sekurytyzacja jako metoda pozyskiwania kapita³u , "Controlling i rachunkowooæ zarz¹dcza" nr 1/2002r
Jaruga R., Michalski M. Papiery wartoociowe w obrocie masowym, "Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne" Warszawa 1997r
Johnson H. Koszt kapita³u, "Liber", Warszawa 2000r
Ka¿mierczak A. Pieni¹dz i bank w kapitalizmie, "PWN", Warszawa 1993r
Ko³eczek R. Obligacje zamienne. Charakterystyka i kluczowe parametry, Rynek Terminowy 2003, Nr 21
Kosiñski A. Sekurytyzacja aktywów na owiecie i w Polsce, "BmiB", Warszawa 1997r
Macha³a R. Praktyczne zarz¹dzanie finansami firmy, "WN PWN" Warszawa 2004r
Mayo H. Wstêp do inwestowania, "K. E. Liber" Warszawa 1997r
Milo W. Finansowe rynki kapita³owe: przypadek Polski lat dziewiêædziesi¹tych, "PWN" Warszawa 2000r
Mojak J. Obrót wierzytelnoociami, "Wydawnictwo Prawnicze", Warszawa 2001r
Pielichaty E. Rachunkowooæ i rewizja u progu 2002 roku pod red. nauk. Misiñska D. [i in.], "AE", Wroc³aw 2001r
pod red. Ressel E. Rynek obligacji, "ABC" Kraków 2001r
Polañski Z. System finansowy w Polsce, pod red. B. Pietrzak, "Wydaw. Naukowe PWN", Warszawa 2003r
Reksa £. Sekurytyzacja wierzytelnooci na rynkach miêdzynarodowych, Bank i kredyt 2004r nr 2
Reilly F., Brown K. Analiza inwestycji i zarz¹dzanie portfelem, "Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa" 2001r
Romanowski M. Uchwa³a o emisji obligacji zamiennych, "Przegl¹d Prawa Handlowego" 1997 nr3
Serwis informacyjny www.obligacjeskarbowe.pl
Sobolewski L. Obligacje i inne papiery d³u¿ne, "C.K. Beck", Warszawa 1999r
Soroczyñski S. Instrumenty finansowe, "ABC" Warszawa 1999r.
Steiner R.. Kalkulacje finansowe, "ABC" Warszawa 2000r.
Strona internetowa portalu internetowego www.e-msp.pl
Strona internetowa www.ike.edu.pl
Strona internetowa www.sekurytyzacja.pl
Szczepanowski P. Nowoczesne instrumenty zarz¹dzania aktywami, "SPZ", Warszawa 1998r
Tarczyñski T. Opcja przedterminowego wykupu w obligacjach zamiennych: warunki i zastosowanie, "Nasz Rynek Kapita³owy", nr 7/1998r
Ustawa z 29 czerwca 1995r. o obligacjach, Dz. U. 1997, Nr 83, poz. 420.
Ustawa z 21 czerwca 1995r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartoociowymi., Dz. U. 1997, Nr 118, poz. 754.
Waszkiewicz A. Papierowe bogactwo sekurytyzacji , Bank i kredyt kwiecieñ 2004r
Wêc³owksi J. Sekurytyzacja - nowa forma finansowania przedsiêbiorstw, Bank i kredyt 1994r, nr 8
Weiss I. Obligacje, "KIK", Warszawa 1997r
Wypych M. Finanse i instrumenty finansowe, "Absolwent", £ódY 1997r
Zabielski K. Rynek pieniê¿ny i kapita³owy, "WN Wy¿szej Szko³y Kupieckiej", £ódY 1998r
Zarzecki D. Zarz¹dzanie finansami, "US" Szczecin 2002r
|
