Zapamiętywanie snów.

Istnieją ogromne różnice w indywidualnych zdolnościach zapamiętywania snów. Niektórzy ludzie tak źle pamiętają własne sny, iż uważają, że nie śnią w ogóle. Tak jednak nie jest. B 838f522i adania ostatnich 20 lat wykazały, że każda istota ludzka w regularnych odstępach swego snu "ogląda" marzenia senne. Są to tzw. stany REM (Rapid Eye Movement), w których obserwuje się szybkie ruchy gałek ocznych i drganie powiek, a niekiedy gwałtowne ruchy całego ciała, odpowiednio do przeżywanej we śnie fabuły.

Pierwszy krok na drodze do zapamiętywania snów to odtworzenie pojedynczego marzenia sennego. Przede wszystkim chodzi o nastawienie umysłu, polecenie mentalne, dane umysłowi tuż przed zaśnięciem. Kiedy zaczynasz zapadać w sen, łagodnie, ale z przekonaniem po prostu powtórz w myślach kilkakrotnie: zapamiętam mój sen, zapamiętam mój sen, zapamiętam mój sen. Zaprogramowany w ten sposób umysł tuż po obudzeniu przywoła marzenie senne, traktując jako zadanie priorytetowe. Być może upłynie nawet 3 tygodnie zanim ci się to uda, ale metoda jest niezawodna.

Potem możesz zrobić krok dalej. Chodzi o szczegóły marzenia sennego. To bardzo niebezpieczny i delikatny moment, bo jeśli ulegniesz zbytniemu podnieceniu, że tak, właśnie hura! zapamiętałem sen! - zapomnisz go. Dlaczego? Gdyż na tym etapie ten rodzaj zapamiętywania wymaga uspokojenia umysłu. Musisz nauczyć się utrzymywać umysł niemal w stanie medytacji i spokojnie przeglądać główne wątki snu. Wybierasz następnie 2 - 3 najważniejsze sekwencje, swoiste wątki-klucze i uzupełniasz je w obrazie zakładkami dowolnego systemu, wykorzystując również znane ci zasady zapamiętywania (ten proces w swej istocie nie odbiega od marzeń sennych).

Oto przykład. Powiedzmy, że śnisz, iż jesteś Eskimosem, dryfującym na krze lodowej, gdzieś pod biegunem i ogromnym flamastrem piszesz na niebie wezwanie o pomoc; a różnokolorowe litery zwisające na nieboskłonie przypominają migotliwie firany zorzy polarnej. Aby to zapamiętać wystarczą dwie zakładki, np. z systemu alfabetycznego.

I tak zobacz jak na tej krze lodowej trzęsie się wraz z tobą As (treflowy na przykład, albo ten z elementarza) i obaj patrzycie ze zdziwieniem, jak z pisanych na niebie wielkim flamastrem liter "RATUNKU" spadają liście bzu, pachnący i niezwykły śnieg!

Uzupełnienie w taki właśnie sposób najważniejszych obrazów sennych pozwoli ci łatwo połączyć stany o różnych częstotliwościach fal mózgowych: stany, w których śpisz, budzisz się i całkowicie wracasz do rzeczywistości . W rezultacie zaczniesz zapamiętywać sny, które stanowią przecież bardzo ważną i użyteczną część naszego podświadomego życia.

Szczegółowe rozmowy z ludźmi, którym się to udało wykazały, że w ciągu kilku miesięcy osoby te stały się spokojniejsze, weselsze, bardziej umotywowane, twórcze i błyskotliwe, pełne fantazji, a co najważniejsze - zdecydowanie polepszyły swoją pamięć! Co nie powinno dziwić, gdyż podświadomy świat snów to ruchliwe boisko dla prawej półkuli mózgu, pole zabaw, na którym mechanizmy działania pamięci można ćwiczyć do perfekcji. Świadome zapamiętywanie marzeń sennych automatycznie usprawnia te mechanizmy.

Jeśli, podobnie jak wielu innych, zaciekawił cię ten obszar wewnętrznej eksploracji i samodoskonalenia, zalecam prowadzenie dziennika snów przy użyciu Map Myślowych i słów-kluczy (patrz rozdział 22.). Dziennik taki to stała praktyka, nieustanne ćwiczenie pamięci jako takiej i nadzwyczaj skuteczne narzędzie kształcenia tej twórczych możliwości pamięci. Bardzo szybko może okazać się, że np. zaczynasz być znawcą literatury i sztuki, że zaczynasz odkrywać w sobie talenty w dziedzinach, o których nigdy wcześniej byś nie pomyślał. Tak było w przypadku Edgara Allana Poe, który zapamiętywał, a potem ujmował w formę krótkich nowel większość swoich snów. Podobnie Salwadore Dali, słynny surrealista, przyznawał, że większość swoich obrazów oglądał najpierw we śnie.

Tak, powinieneś już wiedzieć, że ćwiczenie pamięci to nie tylko lepsze zapamiętywanie, ale zwiększenie możliwości i sprawności lewej i prawej półkuli mózgu. W efekcie rozwijasz nie tylko pamięć, ale i potencjał twórczy, i to zarówno w naukach ścisłych, jak i humanistycznych. Zaczynasz również lepiej rozumieć siebie, łatwiej poruszasz się w różnych dziedzinach wiedzy ogólnej, stajesz się prawdziwie twórczą jednostką, wnoszącą swój wkład w rozwój kultury i cywilizacji planety Ziemia.